Column | Binden of ontbinden
Je weet wel, het gezegde: ‘Vrienden kan je kiezen en familie heb je.’
Iedereen heeft verschillende soorten vrienden, waar je ook weer verschillende activiteiten meedoet. Met de één dit en met de ander dat. Je vrienden hoeven ook geen vrienden van elkaar te zijn. Jij hebt je vrienden en ook zij hebben hun vrienden.
Het hoeft niet één grote kliek te zijn.
Soms is het echter wel eens nodig om te gaan ontvrienden.
Heb je ooit gehoord van ontfamilieën? Volgens mij staat het woord niet eens in het woordenboek. Zelfs op Google kan ik het niet vinden. Ik bedoel er hetzelfde mee als ontvrienden…
Iedere lezer van deze column, zal wel een familielid hebben die betere zuigkracht heeft dan de best geteste stofzuiger uit de consumentengids.
In zowel een familieband of vriendschapsband is er een binding nodig. Ik vraag mij af wanneer je je teveel gaat aanpassen aan de ander, wat dat dan doet met je gevoelens en gedachten? Samen bewandelen we met elkaar een pad. Een pad met hier en daar een afslag. Dit pad is echter een levensproces en zal de nodige ups en downs bevatten. Het is geven en nemen op je pad. Echter als jij je daarin teveel aanpast voor een ander, is het een kunst om dicht bij jezelf te blijven. Aanpassen is iets wat je uit jezelf al vaak doet. Noem het maar sociaal opgevoed zijn. Pas alleen op als je bij de volgende vraagstellingen beseft dat dit voor het grootste gedeelte op jouw slaat:
Je past je vaak aan iets of iemand aan.
Je vraagt je vervolgens af waar je het voor doet.
Doe je het nu voor een ander of voor jezelf? Misschien zelfs wel alleen voor de lieve vrede.
Vind je het eigenlijk wel leuk om jezelf aan te passen?
Kost het je energie om jezelf aan te passen?
Levert het uiteindelijk ook nog iets op?
Ik heb nooit het gevoel dat ik mij aan moet passen. Het is geven en nemen.
Een van mijn zussen heeft mot met mijn moeder, door de afstand ben ik niet genoodzaakt om partij te kiezen, ik ben de oudste van de 5 kinderen. Af en toe laat ik iets tussen de regels lezen en daar moeten ze het mee doen, het zijn ook ver volwassenen dus enig verstand mag wel verwacht worden. Ik heb geen zin ergens in verzeild te raken wat mij niet aanging. Hoop wel dat ze er ooit uit komen voordat het te laat is.
Heb met een zwager jaren terug gedonder gehad, hij wilde geen contact meer, ik respecteer dat en wil het nu zelf ook niet meer.
Mijn man daarentegen is weer voor contact gegaan. Ik blijf nu bij mijn besluit.
Voor de lieve vrede ga ik ver....meestal ten koste van mezelf.