Column | Geweld

Geweld

Ze zeggen altijd dat schelden geen pijn doet. Wat als je geestelijk of lichamelijk klein gemaakt wordt?
Afgelopen zaterdag was er een Women’s March door de stad Groningen, ook in andere grote steden werd er een March gehouden. Lees hier het artikel.

Ik neem aan dat we allemaal wel eens op een ander lopen te schelden, maar geweld is daarbij niet nodig toch? Helaas denkt niet iedereen daar zo over.
Een kijkje naar vroeger doet mij denken aan een voorval op de lagere school. Er kwam een nieuwe jongen bij ons in de klas, twee koppen groter dan mijn vriendin. Mijn moeder vroeg de volgende dag hoe het met die nieuwe jongen was. ‘Nou,’ zei mijn vriendin, ‘die heb ik een blauw oog geslagen.’ ‘Waarom dan?’ vroeg mijn moeder lichtelijk verbaasd. ‘Hij schold ons uit,’ was haar antwoord. ‘Kon je niet eerst zeggen dat hij daarmee moest stoppen?’ vroeg mijn moeder.
‘Nee, dat hielp niet,’ aldus mijn vriendin, ‘en nu ik hem heb geslagen laat ie ons voortaan wel met rust.’ Dat was dus ook zo!

Tegenwoordig moet je uitkijken bij een scheldpartij, dat je geen mes tussen je ribben krijgt. Men kan het verbaal niet meer af en er wordt te snel naar andere middelen gegrepen om maar de baas te zijn. Je hoeft alleen het nieuws maar te volgen om te zien dat er zeer regelmatig steekpartijen en schietpartijen zijn. Grof geweld wordt niet geschuwd. Dit valt dan onder de noemer lichamelijk geweld.

Je hebt ook geestelijke mishandeling. Ik weet niet welke van de twee je erger vindt. Geestelijke mishandeling is dat je bijvoorbeeld klein en dom wordt gehouden. Als je elke dag weer aan moet horen hoe dom je wel niet bent, dan ga je het bijna zelf geloven. Of dat je geestelijk kapot wordt gemaakt door een stalker, die met straatverbod en al, je huis in de fik probeert te steken. Alleen doordat je de relatie hebt verbroken, vanwege lichamelijk geweld. Dan gaat het dubbel op. Je voelt je niet meer veilig in je huis, tuin en omgeving. Steeds op je hoede moeten zijn, knakt je.