De oude buurman was 93 toen hij overleed, middenin de corona-crisis. De beste man heeft niet de begrafenis gekregen die hij verdiende. Op zijn begrafenis mochten, door alle maatregelen van de lockdown, alleen zijn vrouw, zijn zoons met vrouwen en zijn kleinzoon aanwezig zijn. Het waren de belangrijkste mensen in zijn leven, dat wel..., maar er waren veel meer mensen die hem een waardige en mooie uitvaart hadden gegund. Mijn vijf behoren tot die mensen.

Er werd vanmorgen druk getekend en gekleurd én er werd een plastic mapje gezocht waar de mooiste creaties in werden gestopt - die zouden ze bij de oude boer neer gaan leggen.
Hoe druk de vijf ook kunnen zijn, er is één plek waar ze helemaal rustig en stil worden: de begraafplaats.

De bloemstukken die door de wind omgewaaid waren, werden weer recht gezet door de vijf - met veel precisie. Ze stonden extra stil bij het eenzame graf van een voor ons 'onbekende'. Er ligt alleen een kruis op de grond, er staat niets op, er staat als enige plekje op de hele begraafplaats geen bloemen. Juist daarom staan we er altijd even een extra momentje stil bij.

De tekeningen werden neergelegd en er werden wat woordjes gesproken tegen de oude buurman. "Tot de volgende keer weer."  
Terwijl we naar de uitgang lopen hoor ik Alanis en Corwin besluiten dat ze volgende week een tekening meenemen voor de oude buurman én voor de 'grote onbekende', want zo alleen, zonder bloemen, zonder steentje..., dat is helemaal niet gezellig.

#corona #lockdown #frankrijk #kinderen #begraafplaats #overlijden #overleden #begrafenis #afscheidnemen #afscheid #graf #onbekendgraf #tekening #onbekende #buurman #oudeboer #lief #respect #instilte #inrust