De eerste lockdown hebben we achter de rug en we zijn er best goed uitgekomen. Het was niet makkelijk, en voor bepaalde mensen was het heel zwaar maar al met al vind ik objectief gezien dat het best te doen was. We hadden ook best veel geluk. Maart en april kunnen vervelende maanden zijn als het om het weer gaat. De gezegdes “Maart roert zijn staart” en “April doet wat ‘ie wil” zijn er niet voor niks tenslotte maar het weer werkte keurig mee om onze intelligente lockdown door te komen zonder opgesloten te zitten. Als je tot de mensen behoorde met een tuin, dakterras of een balkon dan was het wel te doen. Ik had wel te doen met de mensen die geen van deze 3 hadden maar aan de andere kant, het was niet zo dat wij niet naar buiten mochten. Iedereen mocht gewoon naar buiten als je geen klachten had. En het weer bleef meewerken want we hadden ook een prima zomer. Niet op vakantie gaan vind ik persoonlijk wel een aderlating maar het was rampzaliger geweest als het een natte nare zomer was geweest. Veel mensen hebben de keuze gemaakt om wel te gaan maar ik heb het zelf deze keer aan mij voorbij laten gaan. Mijn manier van vakantie vieren zou niet kunnen en ik had geen zin in compromissen sluiten, dan blijf ik liever thuis. En het was te doen. Ik had gedacht dat ik het minder erg zou vinden maar het was wel echt een aderlating. Ik had een vakantie goed kunnen gebruiken maar alle dingen waar ik tegenaan liep waren ook goede eye-openers voor mezelf. Dus dat is ook wel winst. Als je het dan positief wilt benaderen. Maar eerlijk is eerlijk, volgend jaar hoop ik weer normaal op vakantie te kunnen gaan.

Het ergste aan de lockdown vond ik dat ik de grenzen niet meer over mocht. Nu mochten wij wel voor boodschapjes de grens over maar dat is toch niet helemaal wat ik bedoel. Ik miste de bewegingsvrijheid. Maar ook dat is iets waar ik uiteindelijk niet aan dood ben gegaan. Ik verbaasde me over het hamstergedrag van mensen. Ik begreep het toen niet en ik begrijp het nog niet. Ik vond het heel raar. Het laatste waar ik me zorgen om maak is of ik wel of geen wc-papier kan kopen. Ik denk dat ik flexibel genoeg ben om daar dan een oplossing voor het verzinnen. Toiletpapier heeft tenslotte niet altijd bestaan dus er zijn mensen geweest die leven konden zonder dus ik denk dat ik dat ook wel kan. Maar het toonde wel al aan hoe bang mensen zijn om hun bekende leven te moeten opgeven. Wat ik wel heel naar vond was dat er daardoor een limiet op producten kwam in sommige supermarkten. Dan zit je als niet hamsteraar thuis met 7 personen en dan is het haast onmogelijk om weekboodschappen te doen. Of om boodschappen te halen voor 3 dagen. Okay, niet moeilijk over doen, dan maar elke dag naar de winkel maar ook dat leverde best wel gedoe op. Met 1 komkommer of 1 bloemkool doe je dan niet veel. En als je vlees op het menu wilt zetten dan is het ook wel fijn als iedereen een stukje vlees krijgt en het maakt het wel makkelijk als ze allemaal hetzelfde stukje vlees krijgen. Met 2 pakken melk kom je niet heel ver. Dat soort dingen dus. Het ging zolang de markten nog plaatsvonden maar toen die geen doorgang meer hadden en ik aangewezen was op de supermarkten zonder auto en met maar 1 persoon die boodschappen mocht doen werd het wel een gepuzzel maar ook dat hebben we overleefd. Alle zeven zijn we de intelligente lockdown doorgekomen zonder ondervoed te raken.

Ze bleven zelfs doorgroeien en dat leverde dan weer het volgende probleem op. Er moesten nieuwe kleren komen. Aan de ene kant heb je natuurlijk internet waar je kunt bestellen maar ideaal is dat niet met kinderen die een nieuwe garderobe nodig hebben en je geen idee hebt welke maat je dan nu nodig hebt. Mijn budget is niet zo groot dat ik in 3 maten kan bestellen. Je bent dan toch je geld kwijt, je moet wachten totdat het teruggestort wordt etc. Samen naar de winkel gaan werd ook afgeraden en ik vond ze nog te jong om alleen te laten gaan. Maar goed, hier was het goede weer dan weer een zegen. Wassen en drogen ging in een zucht. En ze konden toch nergens naartoe. En toen het allemaal weer kon zijn we samen gaan winkelen en niemand die geklaagd heeft. Dus ook dat zijn we zonder trauma’s doorgekomen.

En dan kom ik op de volgende zegen. Internet. Ik heb me vaak voorgesteld hoe het geweest zou zijn als dit gebeurt zou zijn in de jaren 80 van de vorige eeuw. Toen ik de leeftijd had van mijn kinderen. Het was een mooie tijd en ik heb een geweldige jeugd gehad. Maar geen café’s en kroegen, niet mogen sporten, beperkte hoeveelheid tv-zenders maar vooral geen internet, geen netflix, geen whatsApp, geen Instagram en geen godmagwetenhoezeallemaalheten aan programma’s waar mijn kinderen gebruik van maken om met elkaar te communiceren. Geen Zoom en geen Teams. Dus wij zouden dan helemaal volkomen geïsoleerd zijn geweest. Wij zouden helemaal geen onderwijs hebben genoten. En dan denk ik – en ik heb ze dat ook wel verteld – dat wij het een stuk zwaarder gehad zouden hebben en als je dan bedenkt wat nu wel nog mogelijk was dan valt zo’n lockdown ook nog wel mee als je een beetje goed wil toont. Ik denk dat wij het hadden moeten doen met lezen en spelletjes spelen en that’s it.

Dus al met al viel de lockdown nog wel mee. Voor het overgrote deel van de mensen viel het echt wel mee. En daar hadden we best mee kunnen leven. Hadden we stoere verhalen gehad voor later. De eerste lockdown was op alle vlakken voor iedereen nieuw terrein dus al met al, hebben we het niet heel slecht gedaan.