16 juli - We verblijven aan de noordoostkant van Corsica, net ten zuiden van Bastia.
Vandaag rijden we de hele noordpunt rond, de zogeheten Cap Corse.
We vertrekken meteen na het ontbijt, richting Bastia. Wie de Cap Corse wil rijden, moet rekenen op een rit van 3u. Dit is zonder één enkele halte, wat echt zonde zou zijn. Als je iets wilt zien, moet je regelmatig aan de kant. Af en toe moet je de kleinere weggetjes in naar een mooi plekje. En af en toe moet je er serieus wat moeite voor doen om van een spectaculair uitzicht te kunnen genieten.
Eerste stopplaats aan de oostkant : Erbalunga.
We rijden de route in tegenwijzerzin. Zo hebben we de zon mee en rijden we de hele rit aan de 'buitenkant', wat de mooiste uitzichten oplevert. Voor wie schrik heeft : het is ook de ravijnkant. Als je de rit in wijzerzin doet, rijd je heel de weg langs de bergzijde, wat het wat 'veiliger' maakt, maar ook voor minder uitwijkstroken zorgt en dus minder stopgelegenheid.
Erbalunga is een klein kustplaatsje met een klein haventje.
De weg aan de oostzijde is eerder makkelijk. Daar is de rotskust minder grillig en is de kustlijn echt dichtbij. Aan de bergzijde staan grote, Amerikaans lijkende villa's, vooral van Corsicanen die uitweken naar Amerika, daar goed verdiend hebben en nu hier hun Amerikaanse droom verder gebouwd hebben.
We steken over van oost naar west via Macinaggio. We stoppen af en toe onderweg voor de prachtige uitzichten op de uiterste noordkant. Die is enkel via erg kleine weggetjes te bereiken. Je hebt er ook uitzicht op het eiland Elba en daarachter is ook het Italiaanse vasteland te zien. Zo helder is het vandaag. In vogelvlucht zitten we zo ongeveer ter hoogte van Pisa te kijken.
Volgende stopplaats - we hebben de overkant ondertussen bereikt, dwars door de bergen - is Moulin Mattei. Je kan er parkeren met een prachtig uitzicht, maar als je te voet de klim tot bij de molen doet, heb je er een nog mooier uitzicht.
Voorbij de molen gaan we een kleiner weggetje in, richting Centuri. Hier is een vissershaventje, meest gekend vanwege de vangst van langoustines. (foto's onder)
We slenteren er wat in het kleine haventje en genieten op een terrasje.
Als we verder rijden, stoppen we af en toe om even van de omgeving te genieten.
Volgende bestemming : Tour Sénèque. Eén van de vele torentjes uit de tijd van Genua, maar deze staat op een wel unieke hoogte. Van bij de toren kun je aan drie kanten de zee zien. Het is wel een uitdaging : je moet er wat voor over hebben. De toren ligt op een hoge rots... en je geraakt er niet met de auto.
Wanneer we deze foto genomen hadden, hadden we al een hele wandeling bergop achter de rug. Het doel was tot bij de toren te geraken voor dat ultieme uitzicht.
De weg erheen is steil, door bossen, over rotsblokken en stenen. Maar het laatste stuk is echt klimwerk. (zie foto's onder)
Er is geen omheining boven. Er staat een stevige wind. Maar het landschap is spectaculair te noemen... (zie tweede rij foto's onder)
We rijden verder langs de kustweg, die voor prachtige uitzichten zorgt, maar ook erg bochtig is en diepe afgronden heeft..
De weg die we nemen is de bleke streep die je ziet lopen over de berg. (Daar zijn we al voorbij...)
We bezoeken ook Nonza. Het kleine dorpje zit zo'n beetje op de rots geplakt en heeft ook weer een torentje met heel mooi uitzicht. Deze keer is het makkelijk te bereiken via een soort uitgehouwen trap.
Via Saint Florent steken we terug over door de bergen, naar ons vakantieverblijf in Furiani. De zon staat steeds lager.
We zijn, met de tussenstops erbij, toch zo'n 12 uur weg geweest om de hele rit te doen.
