Pascalle leungen-van roon

· 11 Apr 2021

Follow Following

Geluk, je leven.

#mentalhealth #mentalegezondheid  #covid zet je aan het denken. Niet het stukje virus, daar dennis niet vaak aan, ook ben ik er niet ‘bang’ voor. Wel zie en hoor ik steeds meer waardoor ik nu bedenk, ‘ ik ga wat schrijven’.


Iedereen heeft vast wel die momenten dat je duf op de bank zit voor je uit te staren, op de achter grond hoor je kibbelende kinderen, spelende honden, de wasmachine die een gek geluid maakt omdat er vast weer iets in zit wat er niet in hoort, een stapel afwas wat op het aanrecht staat en geduldig wacht tot het gewassen gaat worden. Die zurende hoofdpijn fladdert rond in je hoofd.
Je heb zin in je kop koffie, maar je moet je zelf van de bank hijsen om je kopje onder je machine te zetten en een cupje er in te doen om je dagelijkse dosis cafeïne op pijl te krijgen.

Eten! Zucht, wat moeten we vanavond eten? Dit is ook wel weer een uitdaging van de dag. Omdat niet iedereen alles lust is het eigenlijk een soort van gewoonte dat ik daar dus rekening mee hou, en dus, of twee potjes kook of iets extra’s serveer zodat er toch gegeten word. Sinds ik mama ben is mijn kook lust aardig gekrompen. Dit heeft meerdere factoren, maar de grootste is toch wel mijn energie level. Het kost de nodige inspanning om het klaar te maken en als het dan met strijd en tegenzin wel of niet word opgegeten ben ik emotioneel al weer klaar.

Mijn keuken nu in dit huis is niet prettig om aan en in te werken. Ik heb weinig opberg ruimte, werkruimte is ook een uitdaging, en de koelkast en vaatwasser staan in de bijkeuken. Nu na 4 jaar woonachtig te zijn in onze boerderij, zijn we onze deel aan het verbouwen tot woonkeuken. We hebben sinds 4 dagen dan ook onze nieuwe keuken besteld. En je raad het al? Ik heb super werkruimte, opberg ruimte, mijn vaatwasser, spoelbak, kookplaat, oven en koelkast in één draai en beweging. Ik hoop en wens (ga er ook van uit) dat dan mijn kook plezier zachtjes aan terug komt.

Nu is het zondag ochtend. In deze #covid tijd een zondag dat ik ‘vrij’ ben. Want sinds januari ben ik actief als EHBO’er bij de vaccinatie straat van de ggd.
Ik mag samen met een collega van het rodekruis de gevaccineerde observeren. Het begon als vrijwilliger, maar sinds maart is dit een betaalde dienst. Ik vind dit echt onwijs leuk om te doen. Ik als (van oorsprong) horeca dier vind het heerlijk om met mensen te praten/kletsen. En als het nodig is om in actie te komen om te helpen. Ik hoor jullie denken, ‘ gebeurt er zo veel dan? ‘ nee hoor! Wat ik tot nu heb meegemaakt is totaal niet vaccinatie gerelateerd.
Het is zo dankbaar om daar te mogen staan. De verhalen die je hoort van de bezoekers/gevaccineerde. Ik heb een meneer ontmoet van 102 jaar, die als begeleiding zijn dochter mee had, zijn dochter was 76. Beide wonen zelfstandig en koken nog iedere dag zelf. Ook een meneer die vertelde dat hij in 1954 meedeed aan de Elfstedentocht tocht. Je kan je voorstellen dat mijn collega en ik met plezier naar dat verhaal hebben geluisterd. Ook krijgen we verhalen van mensen die kinderloos zijn, en inmiddels man/vrouw loos. Dat ze op 80/90 jarige leeftijd redelijk alleen zijn. Dan zie je een stukje eenzaamheid verscheiden in de ogen, maar ook de dankbaarheid dat je even een aantal minuten een gesprek aan gaat en ze eventueel begeleid naar hun taxi, of zelfs hun auto die ze nog zelf mogen en kunnen besturen.

Naast mijn ehbo werk ben ik masseuse. In 2013 heb ik mij laten omscholen. Want weer doordat ik mama ben geworden, kon ik niet mijn liefde, ziel en zaligheid leggen in mijn werkzaamheden als ladybartender. Tot 2020 heb ik zo nu en dan echt nog wel een leuk cocktail klusje gedaan. Maar nu is het echt klaar!
Nu is het tijd om te groeien als masseuse. Ik heb een mooie studio aan huis. Het is voor mij een studio en geen praktijk omdat het puur ontspannings massage is. Ik heb verschillende massage stijlen, denk aan Lomi Lomi, hotstone, cupping , kindermassage en zeer binnenkort ook zwangerschaps massage. Muscles Mary heeft al een mooi vaste cliënten kring. Een aantal komen wekelijks of maandelijks. Dit is echt heel dankbaar, en geeft mij de bevestiging dat ik hier in een goed besluit heb gemaakt om mij te laten omscholen. Ja, ook nu in de covid tijd merk ik bij mijn massage deelnemers dat er meer spierspanning is. Er zijn meer klachten. Hoe komt dit? Ik ben geen dokter, geen psycholoog, geen expert, maar mijn gevoel gaat uit dat er geen of weinig ontspanning is in het dagelijkse leven. Onze uitlaat klep is er niet of minder. De vele verhalen zijn ‘ik mis het uit eten gaan, mijn kaart avond is er niet, mijn kinderen zijn prikkelbaarder en daardoor ikzelf ook’. En zo kan ik nog zo veel meer opnoemen.
Ja ook zelf merk ik dit. Ik zelf heb ook meer lichamelijke klachten. Het ‘opladen’ is minder, je moet van ver komen om op te laden. Misschien daarom ook wel weer het stukje ‘geen plezier hebben in ....’
voor mij is masseren wel een stukje waar ik energie van krijg. Bij aanraking maak je oxytocine aan. Niet alleen de ontvanger, maar ikzelf ook. Ik zal later er wat meer over vertellen waarom dit zo goed is, iets met geluks hormoon 😉.

Mama zijn is een cadeautje. Want laten we wel wezen, het is helaas niet vanzelf sprekend om zwanger te mogen worden.
Het geluk is wel met mij geweest, want heb twee prachtige dochters. In eerdere verhalen heb ik daar wel eens aandacht aan gegeven. Toch wil ik er nu wat meer over zeggen.

‘Bij iedere geboorte word er ook een moeder geboren’. Dit is een uitspraak waar ik volledig achter sta. Tot twee keer toe is er bij mij een moeder geboren. Tot twee keer toe heb ik gevoelens gekregen waarvan ik niet wist dat het bestond!
Mijn oudste dochter word 21 april al weer 11 jaar. Wat word ze groot, wat is ze nu al aan het worstelen met zichzelf. Ze heeft al z’n eigen wil waar ze niet vanaf stapt. En dat is goed van haar, maar niet altijd makkelijk voor mij/ons. Het tijdperk is aangebroken dat ze mijn kleding draagt. Hoofdzakelijk zijn het mijn truien die ik kwijt ben.

Ze heeft voor haar verjaardag een nieuwe fiets gekregen. Het is gewoon al een volwassen vrouwen fiets. Dit terwijl ze krap aan 5 cm kleiner is dan dat ik ben. Ze wil zoooo graag met de fiets naar school, maar mijn mama hart slaat zowat op hol bij de gedachten. We wonen aan een kanaal waar geen fietspad is en auto’s een beste gang hebben als ze voorbij racen. Toch komt die dag steeds dichter bij dat je moet loslaten. Ook ben ik er van overtuigt dat in een woonwijk ook als een gek gereden word en niet alles word gezien. Na 21 april mag ze met de fiets naar school. 🤕

Op 21 juni word onze jongste dame al weer 10. Dan hebben we dus twee tieners in huis. Zij gaat naar speciaal onderwijs toe. Dit is 18 km hier vandaan, dus een rondje op de fiets naar school zit er NIET in. Ja daar ben ik wel blij om.
Dit geeft wel strijd. Ook omdat dochter 1 veel vriendinnetjes heeft en dochter 2 na genoeg niet. Ze is heel sociaal, maar heeft een tamelijk pittig karakter. Dit uitdagende karakter is de rode draad hier in huis. Al vanaf de dag dat ze geboren is hebben we uitdaging met haar gedrag. We zijn iedere dag dan ook in de weer om er een goede dag van te maken.

Nu in de covid tijd is de spanningsboog van ons allen wat strakker. Dit is niet erg. We proberen vanalles te doen om te kunnen opladen. Iedere dag is een zoektocht, want wat gister goed ging, gaat vandaag niet. Maar iedere avond als ik bij mijn meisjes kom als ze slapen, om ze Truste te zeggen voel je puur geluk en #trotsheid ! Dan vergeet je dat je stuk ging van bezorgdheid. Dat je stoom uit je oren raasde omdat ze voor de 20e keer ruzie hadden omdat, wat de reden ook is. De extreme #emoties heb je dan weer in balans, en zijn rustig.

Nu gaan we met z’n 4tjes naar de KFC een dikke milkshake met slagroom halen en een burger.


Fijne dag.