Pascalle leungen-van roon

· 11 Jan 2021

Follow Following

Naïef, ik?

Ik open Facebook vanmorgen en zie een bericht van een mama van school. Zij is verpleegkundige op de IC in een groot ziekenhuis, in een stad verderop.

Deze mama ken ik niet heel goed, haar dochter speelt wel met mijn dochter en zo spreken wel elkaar wel.
In heb begin van het #covid geneuzel (echt het begin, was januari), had zij het ook over een griepje... toen kwam de eerste ‘echte’ besmetting in de buurt, kreeg zij meer informatie, en veranderde haar blik op COVID 19.

Haar bericht van vandaag was een bericht waar ik vermoeidheid in proefde. De hoeveelheid diensten die zij moet draaien, de patiënten die zij mag verzorgen, de familie die zij te woord mag staan.
Zij deelde de woorden ‘ik hoop dat het snel 2022 is en dat we deze ellende zoveel mogelijk achter
ons kunnen maten’. Ook had ze een kranten artikelen erbij.

Door haar bericht voelde ik dat ik hem even moest delen. Ik kan je zeggen dat ik hem na een uurtje of 3 weer heb verwijderd.
Ik werd er een beetje verdrietig en ook wel boos van. Ik ben wat naïef, ik vind het een eigenschap die soms wel lief is.
Maar laat ik het zo zeggen, ik mag graag nog even het beste van de mens zien, ik zie graag het goede zeg maar.
Dus ook nu met het geneuzel met die #lockdown , de kans dat we nog drie weken zo door moeten gaan ben ik niet blij mee, heb ik mijn mening over, maar heeft geen zin.

Maar waar ik mij nu het meeste druk om maak. En daarom schrijf ik dit, om het van mij af te zetten. Waarom mag je iets niet meer delen? Zet ik vol trots mijn stoofpotje hachee en stoofperen op de houtkachel, krijg ik de strenge berichten van een aantal veganisten . Wat ik wel niet denk met de houtkachel en het fijnstof. Krijgen mijn dochters een pakje fristi met een zure mat, ben ik een ontaarde moeder dat ik ze zo veel suiker geef.
Haal ik mijn groente en fruit uit de supermarkt is dat ook niet goed omdat het niet bij de locale boer vandaan komt.
Hoe komt het dat je volledig word afgemaakt om wat je doet, zegt of vind?

Mijn motto is ‘alles wat je geeft krijg je terug’. Maar nu voel ik echt even een flinke dosis negativiteit.
Ik hoop gewoon dat het snel anders zal gaan, dat we wat minder zullen snauwen, veroordelen, beoordelen, afbranden....... of te wel #doeslief

Ik neem nog een koekje. En chocolaatje. En een beetje chips. En ik spoel het weg met cola.