Sinds kort wonen we in een huisje bij het bos.
Met de hond erop uit is hier makkelijk en dat doe ik dan ook erg graag.
Nog steeds probeer ik te leven met #cptss en #depresie en helaas niet te vergeten chronische koorts.
Het waarom heb ik achter me gelaten maar de verwondering over de gevolgen op lichamelijk en geestelijk gebied blijft.
Een leven wat zo veranderd is, maar nog geen invulling heeft
Naarstig ben ik opzoek naar #mezelf en wat ik wil.
Dat is moeilijk als je nog niet weet wat je voelt.
Maar hier in dit #paradijs hoop ik de rust en ruimte te vinden om hier verder achter te komen.
De geur van het #bos , de geluiden, de rust geeft me ondanks een zware verhuizing kracht
Voor het eerst in lange tijd de behoefte om te schrijven weer ontwaakt.
Herstel heb ik even losgelaten.
Acceptatie is waar ik me nu op focus.
Het herstel kan daarna pas beginnen.

Ik zet weer een stap, nu op een bospad tussen zwijgende bomen die mee leunen met de wind.
Daar kan ik vast nog veel van leren.

Lotte


Paradijs in het bos