Maart 2014
Na een paar maanden "therapie" zijn we eruit.. we gaan verder knokken. Het lukt ons weer open te worden naar elkaar en te focussen op wat we voor toekomst willen en waar we zeker over uit zijn is dat we elkaar in onze toekomst willen. Onze "therapeut" oppert zelfs om voorlopig geen nieuwe afspraak te maken. En zo gaan we weer zelf aan de slag.
Juli 2014
Onze kleine meid is jarig en is al 1 jaar. Het is zo'n cliché maar man wat is het waar: De tijd vliegt! Wat hebben we veel meegemaakt in een jaar en uiteindelijk zijn we er toch sterker uitgekomen als 3-eenheid. Het is een prachtig zonnige dag en onze uk geniet volop van alle aandacht die ze krijgt. Stiekem vier ik ook dat het eerste jaar erop zit want wat was het af en toe zwaar! Maar als ik haar zie bij haar papa in zijn handen begint er toch wat te kriebelen.. Nog zo'n klein hummeltje zou het wel "af" maken...
December 2014
Ik heb eindelijk een nieuwe baan gevonden en kan al in januari beginnen. Spannende tijd weer want het houdt ook in dat we opvang moeten gaan zoeken voor onze kleine meid. Ik vind het wel een dingetje. Je hoort allemaal van die rampen verhalen en dan moet ik mijn meest kostbaarste bezit bij "vreemde" achterlaten. We besluiten voor een gastouder te kiezen en gaan op zoek. Al gauw vind ik een geschikte kandidaat maar bij het ontmoeten klikt het totaal niet tussen mijn dochter en haar kinderen. Haar iets oudere dochter vertikt het om speelgoed te delen en duwt onze kleine gup zo met haar hoofd tegen de kachel aan. Ik heb op dat moment al besloten absoluut niet voor deze gastouder te kiezen. Niks ten nadele van deze vrouw maar op het moment dat ik bewust ervoor kies mijn dochter bij iemand achter te laten moet ik wel 100.000% tevreden en vooral gerustgesteld zijn. Bij thuiskomst breekt het zweet me uit. Hoe moet ik nu in hemelsnaam in 10 dagen tijd nog opvang vinden!
Als een paar dagen later een dame langskomt om wat van marktplaats op te halen raakt ze in gesprek met mijn partner. Wat blijkt.. ze werkt op een kinderdagverblijf en weet dat ze daar nog wel ruimte hebben. De dag erna al kunnen we langskomen en alle twijfel die ik over kinderdagverblijven had verdwijnt als sneeuw voor de zon. Mijn meisje heeft de tijd van haar leven en de "juffen" zijn ontzettend lief voor haar maar ook voor ons.
Als ik haar op 2 januari wegbreng staan de tranen in m'n ogen. Het voelt zo naar om haar achter te laten om te gaan werken. Maar financieel en persoonlijk heb ik het nodig. We spreken af dat ik later even bel om te vragen hoe het gaat. Gelukkig doen zowel zij als ik het goed..
Maart 2015
Als de ruzie's weer oplaaien bedenk ik me ineens dat ik al een tijd niet ongesteld ben geworden. Het zal toch niet hé.. Elke keer als we in een ruzie periode komen blijkt er hormonaal weer wat aan de hand te zijn. Ik vertel vriendlief wat ik vermoed en hij rent nog net niet op z'n sokken naar de drogist. We doen samen de test en jawel hoor. Wonder nummer 2 zit in mijn buik weer allerlei onrust te veroorzaken. We maken een afspraak bij de verloskundige en kunnen al snel terecht voor een echo.
Helaas weer een echo die niet gaat zoals je zou willen. Extern is er nog niks waar te nemen en inwendig moet ze lang zoeken. Heel even denk ik dat de test het dit keer weer niet goed had maar dan horen we een harde hartslag en schieten de tranen me in m'n ogen. Alles valt weer even op zijn plaats. Mijn buien van afgelopen weken, mijn lijf die niet lekker voelt. Het is allemaal te verklaren en dat zorgt direct weer voor rust. Totdat de echoscopist wel erg stil wordt en alle onrust weer oplaait...
