Dagboek herborist. Zomer in de Franse Drôme.

2009. Zomer in de Franse Drôme.

De warmte en de droogte zijn mogelijk goed voor 'den toerist', maar voor mijn tuin, is het één grote ellende. Water geven vanuit de beek blijft de enige mogelijkheid om de planten in leven te houden. En ik die gewend ben in België zelfs in de zomer, planten uit de grond te halen, te scheuren en opnieuw te planten. Ik probeer het hier ook wel, maar dan moet ik ze in humusrijke grond apart in potjes en in de schaduw planten en ze natuurlijk elke dag water geven. Nog beter is de plantjes de eerste dagen af te dekken. En dan wil het wel eens lukken.

Vandaag probeer ik moederkruid en gele kamille te vermeerderen, deze stevige vaste planten kunnen tegen een stootje. Dikke pollen verdeel ik gewoon in 4 stukken, scheuren noemt men dat in tuinderstaal. Het is wel het juiste woord voor deze op het eerste zicht agressieve handeling, de gescheurde planten zijn dan wel even in shock maar met een liefdevolle verzorging komen ze er sterker uit.

Zaaien in compost

Ik wil verder ook nog wat zaaien maar de grond is keihard en gebarsten. Ik gooide er enkele dagen geleden wat kruiwagens compost overheen en een zak met kruidenafval van Herbier du Diois. Daarna heb ik overvloedig water gegeven en het stuk grond met karton afgedekt. Permacultuur zouden sommigen dat noemen.Vandaag heb ik dan in één gebogen lijn veldsla, radijsjes en sperziebonen in die compost gezaaid. Op dat stukje grond hebben eerder papavers gestaan, het rijpe zaad uit die Slaapbollen zal wel mee ontkiemen. Wat mij betreft, hoe meer hoe liever.

Wat is het kruidenafval van Herbier du Diois?

Grote zakken met specerijen en kruiden van over de hele wereld, worden bij de kruidengroothandel l'Herbier in Chatillon en Diois gereinigd, ontdaan van steentjes, stof en resten van andere planten. Deze toch wel zeer aromatische afval mag ik in de tuin als grondbedekker of als compost gebruiken en dat is toch wel een bijzonder genoegen en een zegen om een kruidentuin te kunnen bemesten en extra te aromatiseren met specerijen en andere kruiden.
Veel planten moet ik in de zware en droge grond van Bellegarde in bakken voor zaaien. Zo had ik begin juli Leuzea carthamoïdes en struikbasilicum gezaaid, die nu 3 weken later goed ontkiemd zijn. Enkele Leuzea’s heb ik vandaag in potjes overgeplant. Een test! Als het lukt kan ik volgende week de rest overplanten. Maar in volle grond, kan dat hier maar goed in september of vroeg in het voorjaar.

Moederkruid en maralroot

Moederkruid of Tanacetum parthenium is een kortlevende vaste plant nauw verwant aan ons boerenwormkruid. Dit moederkruid is al enkele jaren dé plant tegen migraine en hoofdpijn.
Leuzea carthamoïdes of Maralroot, een stevige vaste plant met artisjokachtige bloem, wordt gebruikt als adaptogeen met een anabole, spierversterkende werking.

Oogsten en vlinders

We kunnen nu eind juli natuurlijk ook al wat oogsten. We plukken lavendelbloemen om lavendelfakkeltjes te maken, mooie zaaddoosjes van juffertje in ’t groen voor droogboeketten en alsemtoppen voor smudge-sticks. Ik fotografeer een overdaad aan vlinders op mijn lavendelstruiken. Keizersmantel, koningspage, citroenvlinder, zelfs de wolfsmelkpijlstaart is van de partij en natuurlijk de alom aanwezige rode sint-jansvlinder. Zij fladderen vrolijk verder al leven ze maar een dag.

Als je zoals wij onder een lindeboom leven, zie je ze in overdaad. De kleine, zwartrood getekende wantsen, die aan mekaar hangend constant lijken te copuleren. Zijn ze eeuwig op reis? Deze gezellige beestjes voeden zich voornamelijk met de vruchten (zaden) van de linde. Als ik al mijn lindebloesem zou plukken zouden ze waarschijnlijk verdwijnen. Maar wie plukt hier in lindeland nog linde?

Pierre

Ons Franse dorp is gelukkig niet alleen bevolkt met planten en insecten maar ook met mensen. Vreemdelingen zoals ik maar gelukkig ook nog wat oorspronkelijke bewoners. Al beginnen ze wel zeldzaam te worden.  Pierre, de oerinwoner van Bellegarde, zit  soms op de oude steen onder de oude linde 85 jaar te zijn. De eeuwigheid kun je niet zaaien, zegt hij, in het Frans natuurlijk. Iets van ‘l’éternité, on ne semence pas’. Ik, 65 jaar huppelend jong, geef eeuwig water aan potjes en pannetjes met citroenverbena, vijgenboompje, moederkruid en heiligenbloem. Is eeuwigheid voor een ander leven? Geeft dan een plantje water aan mijn wortels?

#dagboek #2009 #tuin #tuinieren