Maandag 13 Februari,

De tweede week.





Het is maandag, dat betekend dat ik het er vorige week goed van af heb gebracht.
Vorige week dinsdag was alles al een stuk natuurlijker, ik was wat meer in het huis gewend en ik kon de kinderen al wat beter.
Toch bleef ik me voelen als iemand die daar niet thuis hoort een liep ik op mijn tenen door het huis.
Ik had mijn e-reader mee genomen om wat te lezen voor het geval als de kinderen weer druk aan het spelen waren.
Dit was natuurlijk het geval, de jongen was bij zijn vriendje thuis en het meisje had weer een ander vriendinnetje mee genomen en zij waren ditmaal de hele middag boven aan het spelen.
Dus een heerlijk rustig dagje, ook heb ik gelezen met haar toen haar vriendinnetje weg was, ze heeft hier zo een hekel aan maar het is me toch gelukt.
We hadden een deal als jij gaat lezen maak ik een mooie vlecht in je haar.

Deze maandag verliep eigenlijk het zelfde, De jongen was bij zijn vriendje en het meisje had het zelfde vriendinnetje mee genomen als afgelopen dinsdag.
Toen we binnen kwamen heb ik ze even hun gang laten gaan, ik heb de school tassen uitgeruimd en opgeruimd en en smeer een broodje voor ze.
De meiden lijken altijd wel honger te hebben en dit komt niet door mijn broodjes kunsten want de eerste keer heb ik ze een beetje te donkere toast aan geboden.

Al vrij snel merk ik in wat voor bui ze zijn, ze vervelen zich zijn super druk en niks is leuk.
Na dat ik opgeruimd heb ga ik bij ze aan tafel zitten, " waarom gaan jullie niet wat moois knutselen, het is morgen Valentijnsdag". 
Na wat gemengde berichten worden de tekenspullen de kast uit getrokken. Eigenlijk wisten ze niet helemaal wat dat inhield Valentijnsdag maar toch werd er een groot roze/rood hart getekend. Mooie kans voor mij om wat uit te leggen.

Tegen de tijd dat ze beiden druk giebelend over hun kaart gebogen zitten trek ik mijn tas open, ik had wat glitter touw een lijmpistool en andere leuke knutsel spullen mee genomen. Uiteraard viel dit in de smaak.
Er werd de hele middag druk geknutsel en zelfs ik maakte een Valentijns kaart, eentje voor mijn moeder en een voor mijn broertje.
Want door deze dagen met me oppas kinderen realiseer ik me maar al te goed hoeveel mazzel ik met mijn moeder en broertje heb.
Vanmiddag las ik thuis een aantal kaarten die ik vroeger van mijn moeder kreeg, toen ik nog bij mijn vader woonden een aantal jaar geleden stuurde zij soms wel tot twee keer per week een kaart naar me om me te vertellen wat ze had gedaan en had mee gemaakt.
Al deze kaarten heb ik bewaard en nu heb ik wel drie mappen vol. Een hoop herinneringen en deze droeg ik de rest van de dag met mij mee.


Toen het vriendinnetje opgehaald was hebben we samen opgeruimd, haar moeder was vandaag erg vroeg en dus hebben we niet gelezen.
Morgen beter natuurlijk, maar even wat vroeger naar huis is ook wel fijn.

Als ik thuis kom heeft me vriend al bijna het eten klaar, soms heb ik gevoel dat als ik thuis kom ik niet kan stoppen met vertellen met wat ik heb mee gemaakt.






Dinsdag 14 Februari,

Valentijnsdag.




Vandaag begint als een rustige dag, ik kijk een filmpje en doe het een en ander in huis.
Om 14:40 uur sta ik natuurlijk weer braaf en veel te vroeg bij school, inmiddels voel ik mij al wat prettiger op het schoolplein.
Ik neem plaats op het bankje wat heerlijk in het zonnetje staat, hier kan ik wel aan wennen. Om me heen vult het zich langzaam maar zeker met steeds meer moeders, vaders, opa's en oma's, nanny's , au-pairs en natuurlijk ieder ander die een kind op komt halen.
De een compleet om hun gemak en de ander onzeker om zich heen kijkend. Dat ik aan gekeken word dat doet me niets meer, iedereen schijnt nu te weten wat ik hier doe. Een apart wereldje is het wel dat schoolplein.
Als het meisje naar buiten komt rennen met haar armen open om me een knuffel te geven merk ik de afkeurende blikken al niet eens meer op.
Samen zoeken we haar broer op. Ja en ook vandaag heeft ze natuurlijk weer een vriendinnetje mee, het begint te wennen.

Iedereen compleet, normaal ben ik op de fiets maar vandaag heb ik de auto mee omdat ik vanavond gelijk door rij naar me moeder.
Dus loop ik naar huis, waar ik de meiden al wachtend aan tref. Een van de twee met een enorme doos in haar handen, enkel aan de kleur van de jas kon ik zien wie het was want de doos was zo groot dat de rest verstopt was.
Ze wacht op haar ox-board die zou vandaag binnen komen. Helaas dit was hem niet, hier was ze dan ook erg teleur gesteld over want ze had hem graag aan mij laten zien. Ik geloof ook dat het iets te maken heeft met het feit dat ik heb laten weten dat ik absoluut niet op die dingen kan staan want dit schijnt natuurlijk erg grappig te zijn.

Na vijf minuten begin ik mij af te vragen waar de jongens blijven, ik weet zeker dat ze voor ons het plein af liepen maar ze waren er nog steeds niet.
Op het moment heeft alleen hij de sleutel dus bleven wij buiten wachten, zelf vond ik dit niet erg want we zaten heerlijk in het zonnetje. Maar dit is natuurlijk minder leuk als je nodig naar de wc moet, sorry!
Ik probeer ze af te leiden met het spelletje 'ik zie ik zie wat jij niet ziet'. maar dit schiet na een korte tijd ook zijn doel al voorbij.

Na vijftien minuten kunnen we naar binnen,het zelfde ritueel van de dag daarvoor herhaald zich weer. Ik ruim de school tassen op en uit, schenk wat te drinken in en maak een broodje en een cracker klaar.
De jongens zijn lekker buiten aan het spelen, meisjes aan het pesten met de laatste restjes ijs die er nog her en der achter gebleven zijn.
Gelukkig ze hebben toch een beetje kwa jongens streken.
Als ik naar de gang loop zie ik dat er een patroon van zwarte plekken de trap op loopt.
Ik beslis dat het veilig is om het spoor te volgen en ik kom uit bij de jongen zijn slaapkamer, waar de twee samen uit het raam hangen om de sneeuw/ijsballen die ze gemaakt hadden van binnen uit het raam naar beneden te gooien. Na een wat strengere toespraak gaat het raam weer dicht en word de trap weer in zijn oude Schoone staat hersteld. Als ik beneden kom en naar buiten kijk zie ik de reden van dit gedrag, twee jongen meiden staan een beetje verlegen en giebelend voor de deur. Al snel leg ik het verband, gister heeft hij een Valentijnsdag cadeautje gekocht vandaag was hij erg laat thuis en nu dit met die twee meiden voor de deur. Hij is verliefd!

Inmiddels ben ik er achter dat het meisje waar het om gaat Robin heet, en hij al eerder verkering met haar heeft gehad.
Blijkbaar is hij nog steeds gek op haar want ze blijven van buiten naar binnen rennen, ook zijn zusje heeft dit door en die gaan buiten spelen. Heel toevallig natuurlijk, ik weet dat ze vaak met dit vriendinnetje haar broer gaat pesten want het vriendinnetje is het zusje van het vriendje van de broer. 
Dus een kleine waarschuwing leek me gepast, ook loop ik even naar beiden jongens dat als er wat is dat ze naar mij toe moeten komen omdat ik ze gewaarschuwd heb dat ze niet mogen pesten.

De jongens gaan met 'Robin' en haar vriendin naar de Hema. Zo wordt het natuurlijk niet verteld maar elkaar bespioneren leek mij iets minder aannemelijk, maar dat kan natuurlijk aan mij liggen. We maken de afspraak dat ze voor vijf uur weer thuis zijn omdat zijn vriendje dan met zijn zusje samen naar huis moet fietsen.

Opeens is het gigantische stil en leeg in huis. Zo stil dat ik zelfs met lezen mijn aandacht er niet bij kan houden dus ga ik lekker in de zon zitten.
Gelukkig ben ik niet helemaal alleen want 'Tommy' is er altijd nog, dit is een konijn wat altijd los door de kamer loopt en zindelijk is. Echt een heel erg leuk beestje met heel veel haar en een heel lief koppie.

Om 16:30 uur hoor ik de meiden al voor de deur. Dit was niet te missen want ze zijn zo uitgelaten vandaag.
Er wordt een film gekeken en ik zie ze vandaag voor het eerst rustig stil zitten, niet voor lang want ze beslissen om de bank te gebruiken als turn mat/ trampoline. Dus ga ik er maar bij zitten zo dat de bank het vandaag nog overleefd.
Om 17:15 zijn de jongens nog niet terug, en ik app ze. Om 17:35 komen ze eindelijk binnen lopen, oeps dat waren ze helemaal vergeten natuurlijk. Ik beslis het hier niet bij te laten zitten ik vind het heel erg belangrijk dat als je afspraken maakt je deze ook nakomt. En daarbij komt dat ze me ook een beetje aan het uitproberen zijn. Dus probeer ik mijn grenzen duidelijk te krijgen.

Broer en zus stappen op de fiets naar huis en ik ga met "vicky" aan tafel zitten om te lezen. Vandaag doen we het anders, we pakken er een dobbelsteen bij en maken er een spelletje van.
Dit bevalt zo goed dat ze er zelfs van moet lachen, ze ontspant en je ziet dat het de 'druk' er van af haalt.

Het spel ging als volgt: 

​​

 
Dit is voornamelijk goed voor:

1 De ander leest - ze leren goed luisteren, het is belangrijk dat ze zelf ook stil mee leest.

2 Lees zelf - leren lezen, lees zelf goed mee om foutjes op te sporen.

3 Lees om en om een woord - hierbij moeten ze echt heel goed opletten, je traint hiermee de snelheid en oplettendheid.

4 Lees om en om een zin - zie 3 

5 Lees in koor - door samen tegelijk te lezen train je de snelheid ze zullen iets beter hun best moeten doen op jou bij te houden.

6 Kies zelf - door dat het kind zelf de regie heeft zal het minder als een verplichting voelen en leuker worden.

En natuurlijk wel meer dit is een klein voorbeeld.

We hebben samen 1 verhaal gedaan en daarna heb ik een verhaal voorgelezen.


Ik streef ernaar om de volgende keer weer een andere methode te hebben zo hoop ik haar te motiveren om te lezen.
Na het lezen verdwijnt ze weer naar de bank. 
Als de ouders weer thuis zijn praat ik ze bij over de dag en neem ik afscheid.
Van beide kinderen krijg ik een dikke knuffel, de jongen zegt voor dat ik weg ga "Samantha, ik vind het altijd zo gezellig als jij er ben!".
Gelukkig, ik ook. Zo klein als het ook is maar het geeft me een goed gevoel. Ik weet dat niet alleen de ouders me dankbaar zijn voor het komen, maar ook beide kinderen.

Met dit fijne gevoel stap ik in de auto naar me moeder haar huis. Als ik de deur open dan is er een en al kabaal " zus zus zus zus" ik doe een schietgebedje dat de trap heel blijft en dan valt Lucas me om mijn nek "ik heb je zo gemist zus".
Hij blijft even hangen en knuffelen en gaat dan fijn weer spelen.

me vriend is al bij mijn ouders en ik schuif bij hun aan aan tafel.

Loading full article...