Maandag 27 Februari,

De eerste schooldag na de voorjaarsvakantie.




De eerste dag na de voorjaarsvakantie.
Terug op het schoolplein, na een week even helemaal niks te hebben gedaan nou niks niet het was een rare en drukke week maar toch voelt het fijn om weer structuur te hebben.

Stiekem heb ik de kinderen ook wel gemist natuurlijk, de maandag middag begint heel erg rustig.
Het meisje speelt bij een vriendin en de jongen fietst gauw naar huis. Het regent hard en ik ben doorweekt we hebben vorige week mijn eigen fiets opgehaald tot nu toe leende ik die van mijn vriend maar ik was bang dat als ik een keer hard door trapte dat de fiets uit elkaar viel. Het is ijskoud en ik had al even staan wachten op het schoolplein. Thuis was het koud en de rest van de dag kreeg ik het ook niet meer warm.

De jongen speelt boven hij kijkt zijn serie, normaal zou ik niet willen dat hij zolang op zijn televisie zit maar het is vandaag zo een regenachtige dag en ze zijn gister net terug gekomen van vakantie dus besluit ik dat ik vandaag een oogje dichtknijp. Hij moet natuurlijk ook even zijn rust kunnen pakken.
Om vijf uur fiets ik naar huis om mijn auto op te halen zodat ik het meisje kan ophalen bij haar vriendin.
Als we terug komen zorg ik dat we wat lezen en dat de voorbereidingen voor het eten klaar zijn.

Een rustige dag.




Dinsdag 28 Februari

Regen,regen,regen. Het lijkt niet meer te stoppen.
Ik pak de auto en parkeer hem voor het huis van mijn oppas gezin zodat ik naar school kan lopen. De auto parkeren bij school is niet te doen.
Ik sta met mijn capuchon op te wachten, het meisje speelt weer bij haar vriendinnetje dus ik wacht nu op de jongen. Het duurt enorm lang maar ineens hoor ik mijn naam klinken vanaf de andere kant van het plein.
Gelukkig, hij had me niet herkend door me capuchon die ik op had en ik ben hem blijkbaar ook mis gelopen.

Ik loop naar huis en als ik daar aan kom is de jongen daar al. Ik vind hem achter zijn laptop en laat hem even zijn eigen gang gaan.
Ik ruim de spullen op en de school tassen en neem naast hem plaats aan de ontbijt bar. Waar ik kan help ik hem, hij is bezig met zijn spreekbeurt over Amerika. 
Na twee hoofdstukken stopt hij er mee, het is al half vijf en hij heeft hard gewerkt. Hij leest voor wat hij tot nu toe heb en dat is zeker niet slecht!
Wat kleine aandachtspuntjes waar ik hem mee kan helpen.

We kletsen wat samen, ik merk dat ik met de jongen toch wat meer moeite heb. Hij zit net op een leeftijd dat hij natuurlijk niet altijd maar een oppas nodig heeft, maar hij wel iemand nodig heeft die er voor hem is en de gezelligheid dat merk je aan alles. Maar toch vind ik het moeilijk om hem echt te doorgronden. 
Ik probeer veel met hem te praten en er voor hem te zijn maar hij is erg op zich zelf. En heel eerlijk ik weet niet wat ik voor hem kan doen, wat vind een 11 jarige jongen nou leuk om te doen? Ik hoef met hem niet aan tafel te gaan zitten om te knutselen en een spelletje spelen vind hij ook niet altijd leuk.
Mooi weer om naar buiten te gaan om een potje te voetballen was het ook niet. Op zulke momenten voel ik me zo waardeloos, en loop ik maar een beetje heen en weer om wat te verzinnen. 
Verder wordt er dan ook niet veel meer gedaan, ik begin aan het eten en hij zit op zijn telefoon.
Het voelt een beetje alsof ik vaal door dat ik er niet echt voor hem kan zijn.

Om half zes wordt het meisje thuis gebracht ze heeft enorm honger en ik smeer een broodje voor haar. Als ze eet neem ik naast haar plaats en hebben we het over de dag. Natuurlijk wordt er nog gelezen, ik merk dat ze het steeds minder erg vind om te lezen wat een enorm aangename ontwikkeling is!

Een wat rustige week waar ik vooral mijn draai weer een beetje moest vinden.
Maar ook deze zitten er bij natuurlijk.



Loading full article...