I
Soms, heel soms, zie ik door de bomen het bos niet meer,
soms, heel soms, zie ik door de takken de boom niet meer,
soms, heel soms, zie ik door de bladeren de takken niet meer,
soms, heel soms, zie ik door de nerven de bladeren niet meer.
Maar nu ontwikkelt zich een geheel ander fenomeen. Het heeft niets te maken met bos, niets te maken met bomen, takken, bladeren of nerven en toch wordt het bomen erover niet minder.
Het heeft te maken met Yoorsverhaaltjes. Korte, onzinnige, lullige stukjes. Over hetzelfde themawoord. Jawel. De zeemeerminuitdaging in 140 woorden.
Ik weet niet waar het aan ligt. Of aan mijn zwemvaardigheden of aan mijn angst voor verdrinken in zeeën van letters, zodat het lijkt dat ik op de een of andere manier nu door de minnen de zee niet meer zie.
