Vannacht droomde ik. De wereld bestond alleen maar uit warenhuizen. Huizenhoog vol waren, waren en nog eens waren. Maar... waar waren de boeken gebleven? Roltrap op, roltrap af, draaideur door, roltrap op, roltrap af, draaideur door, roltrap op, roltrap af. Het zal een ieder niet verwonderen dat ik doordraaide in mijn droom.

Want waar was ik zo naarstig naar op zoek? Naar een fantasie? Een exploderende samenwerking? Badend in het zweet ontwaakte ik. 

Even bij mijn positieven komen. Een glaasje water doet meestal mij wel goed. Uit bed. De slaapkamer uit. De trap af... OMG, het was een roltrap geworden. Langzaam drong het besef binnen. Ik was niet alleen doorgedraaid in mijn dromen, ook in de realiteit.

Beneden was de huiskamer veranderd in een warenhuisafdeling. Omdat ik verwachtte toch niet meer te kunnen slapen heb ik hier maar wat rondgestruind. 

Allemaal schappen vol met waren, die toen ik ze aan wilde raken opeens allemaal veranderden in boeken. Maar de boeken waren gesloten. Shit. Daar had ik ook niets aan. Ik had juist behoefte aan een open boek.

Een winkelbediende die verdacht veel gelijkenis vertoonde met mijn man, kwam op me af.

'Mevrouw, wilt u de waren niet allemaal aanraken? Zo veranderen ze allemaal in boeken, waar je niets aan hebt. Spoort u wel helemaal?'

'Nee,' antwoordde ik. 'Ik spoor geenszins en dat wil ik graag zo houden. Maar nu ik u hier toch tref, zou ik misschien bij u de debuutroman 'Ontspoord' kunnen bestellen?'