'Welkom, leuk dat je aan dit interview meewerkt.'

'Dank je, ik moet zeggen, het kwam nogal als verrassing, maar wel een leuke. Barst maar los. Je mag alles vragen, zelfs mijn pincode.'

'Hahaha, ja, maar krijg ik ook antwoord?'

'Ik zal mijn best doen om op alles normaal te reageren.'

'Dat stel ik zeer op prijs. Nu alleen nog even de camera op scherp stellen, dan kunnen we beginnen. Je hebt er toch geen problemen mee wanneer dit wordt opgenomen?'

'Oh, nou, wacht even. Dan doe ik even een deken over me heen, ik wil incognito blijven.'

'Doe niet zo gek, dat gaat waarschijnlijk toch niet lukken, bij de eerste vraag die ik ga stellen, weet half Yoors het al over wie het gaat. Je bent nou niet bepaald een standaardschrijfster.'

'Juist wel! Ik heb het woord standaard deze maand minimaal dertien keer gebruikt.'

'Laat ik het anders zeggen dan, je hebt een vrij aparte unieke schrijfstijl, waar ik het juist met je over hebben wil. Mijn eerste vraag, schrijf jij ook zonder steekwoorden?'

'Jawel, tegenwoordig is het niet zo erg met me gesteld. Ik moet eerlijk bekennen dat er wel een tijd is geweest dat ik met regelmaat smeekte of er iemand mij een stelletje steekwoorden wou geven. Het liep toen echt wel de spuigaten uit. Dacht dat het me niet zou lukken zonder.'

'Enig idee hoe dat kwam?'

'Gebrek aan zelfvertrouwen, ja, dat moet het geweest zijn.'

'Jij? Twijfel jij nog aan je schrijfkunsten? Hoe bizar.'

'Ja, eigenlijk ben ik best een kneus, ik weet het.'

'Maar de titel, de steekwoordenkoningin zegt toch wel het een en ander? Wie heeft dat eigenlijk bedacht?'

'Een zeer hooggewaardeerd schrijfmaatje noemde me eens zo. Sindsdien is het aan me blijven kleven.'

'Vervult dat je niet met trots?'

'Een beetje wel, maar het legt ook wel druk op me.'

'Hoe komt zo'n verhaal eigenlijk tot stand? Wil je je geheim delen met ons?'

'Vroeger schreef ik een partijtje steekwoorden op een blaadje wat ik onder mijn kussen legde. Midden in de nacht lichtte ik mijn kussen op en scheen ik met een zaklantaarn op de woorden, 's morgens gooide ik dat briefje dan in de afvalemmer, ging achter mijn pc zitten en de verhalen kwamen dan vanzelf.'

'Interessant. Ik dacht altijd dat je ze met plakband op je beeldscherm plakte. En tegenwoordig?'

'Nu neem ik ze overal mee naar toe, niet opgeschreven, maar in mijn geheugen gegrift. Tijdens het stofzuigen, afwassen en andere huishoudelijke klusjes.'

'Zoals bijvoorbeeld het schone goed aan de waslijn hangen?'

'Nee, ik heb geen waslijn, wel een droogmolen.'

'Maar als je het uit je hoofd doet, vergeet je dan soms niet een woord?'

'Zelden. Maar het komt wel eens voor, heel sporadisch. Maar daar gebruik ik een trucje voor. Bij mijn laatste leescontrole tel ik de gebruikte steekwoorden. Wanneer ik zoals nu, er maar negen van de tien verwerkt heb, spiek ik in de schrijfopdracht en moffel ik het verkeersbord er in de laatste zin nog even tussen.'