De v van verdorie, het is nog geen Valentijnsdag
Er was eens een kabouterjongen, Hobbiebobbie genaamd, die tot ver over zijn oren verliefd was op het kaboutermeisje Lieselotje. Hij ging uit zijn dak bij het zien van haar vlechtjes, haar guitige wipneus, haar glimlach en haar altijd gesteven rode rokje. Maar vooral gek was hij op de manier waarop zij haar voeten plaatste. Met de hakken tegen elkaar en de neuzen van haar schoenen iets naar buiten wijzend. In een v-standje, de v van verlegen, de v van verloren en de v van verschrikkelijk verliefd. Het liefst stond hij in diezelfde houding pal naast haar, maar dat lukte niet met zijn X-benen.
Durfde hij haar maar te vragen of ze zijn meisje wou worden. Of durfde hij zich maar te laten opereren aan zijn benen.
Op een dag trok hij de stoute schoenen aan en ging naar de kaboutertovenaar van het sprookjesbos.
