'Mam, wanneer maak je nu eens een keus. We lopen al eeuwen op dezelfde afdeling rond.'

Mijn dochter trekt een verveeld gezicht. Pubers. Ze kunnen zo overdrijven. Maar we zijn inderdaad al een tijdje op zoek, ik vind het moeilijk om de knoop door te hakken.

'Kom,' zeg ik in een poging haar te paaien: 'Laten we een broodje en wat drinken halen in het koffiehoekje.'

Dat vind ik zo heerlijk aan een warenhuis, je kunt snuffelen in diverse shops en ook nog eens lunchen tussendoor, allemaal in één gebouw.  We gaan met de roltrap. We vinden dit allebei niet de meest prettige manier om van verdieping te wisselen, maar willen niet voor de ander onder doen, dus stijgen we met een stoïcijnse blik omhoog.

Dochterlief ploft neer aan een tafeltje en zegt met de grootste opoffering dat zij wel een plaatsje gereserveerd zal houden voor mij. Uiteraard stroomt mijn gemoed over van dankbaarheid en schuif ik even later met mijn dienblaadje vol aan tafel.

'We kunnen hier ook wel wat kopjes achteroverdrukken, hoeven we niet meer tussen al de borden, schotels en ander serviesgoed te zoeken, wat vind je van dat idee?'

'Nee, mam, dat mag toch niet? Jeetje, noem je dat opvoeden? Je dochter aanzetten tot stelen? Dan ga ik liever weer naar beneden. We laten ons gewoon ditmaal adviseren door iemand met verstand van zaken.'

Gelukt. Ze heeft mijn manipulatietechnieken niet door.

Terug op de keramische afdeling loopt mijn dochter meteen naar een verkoopster.

'Kunt u ons helpen? Wij zijn al even op zoek naar een servies, maar mijn moeder kan maar niet kiezen, welk servies adviseert u?'

De vrouw komt gelijk in actie, haalt fanatiek alles uit de kast om ons haar beste bordjes aan te smeren.

'Dit is echt grote klasse Wedgwood. Op het ogenblik het meest duurzame servies uit deze  collectie. Wel wat prijzig, maar daarvoor hebt u ook kwaliteit. Er zit een speciale coating overheen die het minder breekbaar maakt, het nieuwste van het nieuwste. Kijk maar.' En voor onze ogen laat ze zomaar een juskom vallen. 'Geen barstje!'

'O,' zeg ik teleurgesteld: 'Doe mij dan maar de goedkopere versie, want in dit geval is duurkoop echt duurkoop.'

Na nog een paar pogingen om ons over te halen, pakt ze met een flauwtjes 'De klant is koning' voor  ons de breekbaardere versie in.

Tevreden reken ik af.

'Nu alleen nog de afdeling open haarden opzoeken,' zegt mijn dochter vrolijk tegen mij.

'Ja, want ons halletje is te klein om er een gangtafel in te zetten.'

De verkoopster kijkt ons aan alsof ze we beide aan acute verstandsverbijstering lijden.

Glimlachend overhandig ik haar de verklarende brochure.