Plof, klepper. Wat raar. Aan de geluiden te horen heb ik post en dat zo vroeg op deze ijskoude maandagmorgen. De krant kan het niet zijn, die heeft mijn man al meegenomen naar het toilet.
In mijn ochtendjas open ik de voordeur. De bezorger is niet meer te zien. Is het verbeelding geweest? Voor de zekerheid open ik de klep van onze postbus.
Op de bodem ligt een klein doosje. Hoe merkwaardig. Ik kijk nog eens of ik nergens een schot zie, dan zou het erin gestopt kunnen zijn door Hans, als opstapje voor een verhaal.
Nee. Geen schot.
Vlug vis ik het doosje uit de bus en neem het mee naar binnen. Met trillende vingers frummel ik voorzichtig het vierkante doosje open.
Het bevat een heel bijzondere kraal, een zogeheten trollbeadsbedel. Welke verborgen boodschap steekt hierachter? Ik ben benieuwd.
Direct door naar het volgende deel:
