Gesnapt... (gesnipt, gesnopen)

De ruitenwissers zwiepten heen en weer. Freek had ze op de snelste stand gezet, maar dat was zelfs niet toereikend. De hemelsluizen stonden gewoon te ver open, complete watervallen leken neer te storten. Freek drukte zijn neus tegen de voorruit aan om nog enig zicht op de weg te hebben. Bijna was hij thuis. Ondanks dat Wilma hem gezegd had niet de weg op te gaan bij dit pokkenweer, was het verlangen naar de liefdeswarmte van thuis dermate hevig , dat hij voor één keer haar ongehoorzaam geweest was. Zijn hart begon sneller te kloppen wanneer hij dacht aan haar blozende wangen. Haar vurige blik en haar sensuele mond deden hem keer op keer weer smelten, hij hield zoveel van deze vrouw, dat was gewoon niet in woorden uit te drukken. Het ging hem heus niet alleen maar om haar goddelijke lijf en om de liefste glimlach van de hele wereld, maar ook haar karakter sprak hem aan. Het was een compleet plaatje, lust, liefde en genegenheid.

'Verdorie, met deze slakkengang duurt het nog uren voor ik mijn oprit op kan rijden, lopen zou nog sneller gaan.' Om niet achter het stuur in slaap te sukkelen praatte Freek tegen zichzelf. Zijn ogen waren moe van het turen op de wegen, eigenlijk was het allang niet meer verantwoord om nog verder te rijden. 'Hou vol, hou vol en overdrijf niet zo. Uren, tsjongejonge, hooguit een kleine vijf minuutjes en je kan je vrouwtje verrassen.' Freek onderdrukte de neiging het gaspedaal iets verder in te trappen. 

Hij beet op zijn lip. Stel je voor dat Wilma de deur van binnenuit had vergrendeld en dat hij er niet in kon komen. Zijn vrouw deed na achten 's avonds de stroom van de bel eraf, en woest op de deur bonken wou hij haar ook niet aandoen. Ze zou er eens een hartverzakking van krijgen of Fred Flinstone aan de deur verwachten. Al moest hij inwendig om deze gedachte grinniken, toch nam hij het zekere maar voor het onzekere. Lang leve de moderne technieken. Een belletje was zo gepleegd, hij hoefde zijn handen daar niet lang voor van het stuur te halen. Een simpel aandrukken van het toetsje op de carkit was genoeg. De mobiel ging wel vaak over, zou ze slapen? Eindelijk nam ze op. Ze klonk wat buiten adem, hijgerig, hees. Freek werd er gewoon een beetje opgewonden door.

'Hoi schat, met mij, wat klink je uitermate sensueel, ik kan je verlangen door de foon voelen...'