Het therapiekoetsje is tot stand gekomen door twee uitdagingen te combineren. De steekwoordenuitdaging van januari op Yoors (waar dit mijn achttiende invulling nog maar van is, zucht) en de 'schrijfeenverhaaltjebijeenplaatje uitdaging van schrijvelarij op Facebook.


Het eerste obstakel heb ik uit eigen kracht al overwonnen, met een sierlijk sprongetje passeer ik de mat. Maar bij de rest ben ik vast afhankelijk van hem: Mijn psychiater. Hij staat heel goed bekend, het lukt hem vrijwel om iedere dwaas te helpen, dus waarom mij niet?

'Dana?'  Hij klinkt verrast of zou het maar een act zijn?

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Ingrid
Ik kreeg eveneens tranen in mijn ogen. Van het lachen!!
Reply
Diaantje 🦋
Je zult het toch maar hebben hahaha
Reply
Dana
Ik kan er niet meer zonder, zo erg is het met mij gesteld
Reply
Encaustichris
Nog een paar dagen volhouden....... ;-)
Reply
Dana
Appeltje eitje, met mijn koetsje hou ik het nog wel een maand vol
Reply
marijke
morgen dan maar weer??
Reply
Dana
Ik denk het wel, Marijke, maar beloof nog niets
Reply
Hans van Gemert
Ja, het kan soms best zwaar zijn, zo'n afwijkinkje ... Een enkele keer soms heb ik er af en toe ook een weinigje last van ...
Weer erg leuk geschreven!
Reply
Dana
Zou niet weten wat ik zonder mijn afwijkinkjes moest, Hans, ik koester ze
Reply
peterdenharder
Sjonge jonge, het moet ook niet gekker worden hoor! ;-)
Reply
Dana
Noem je dit al gek? Ik hou me nog in, Peter
Reply