Vandaag gaan we het bos in. Paddenstoelen bewonderen, de kleurenpracht van de bladeren aanschouwen, de frisse wind ervaren, de natte herfststorm trotseren.
Mijn dochter staat voor het raam, naar buiten te kijken en roept mij toe: 'Mam, dat gaat hem niet worden vandaag. Voor hartje herfst is het schrikbarend warm.'
'Dat zeg je niet, hartje zomer kan wel, hartje winter ook, maar...'
'Heeft de herfst geen hart dan? Ook zielig.'
We grinniken samen om haar onbenullige grapje.
'Kijk eens mam,' gaat ze verder, 'ik heb de herfst al naar binnen gehaald.'
In de vensterbank staan twee porseleinen paddenstoelen en een glazen slak. Mooi glanzend.
'Wanneer je er nou een geel, bruin blad en een paar eikels op een bedje van mos, straalt de herfst er vanuit.'
'Nu ook! Kijk maar, die slak heeft ook geen hart, net als de herfst.'
