'Gloeiende grutjesyoghurt nog aan toe, nu is het genoeg, dat is de zoveelste keer al dat ik over de deurmat struikel. Hij gaat er aan. Bij deze verklaar ik hem de oorlog.' Na het ziedende betoog, pak ik een doosje lucifers en na het onding aan gort geknipt te hebben, steek ik het in de fik.

'Stop!' Schreeuwt mijn man. 'We hebben hem nodig, waar anders moeten we onze voeten op vegen?'

Zoals wel vaker loopt hij achter de feiten aan. Lekker dan, mosterd na de maaltijd, de brandlucht verspreidt zich door het hele huis, wat rest is een zielig smeulend hoopje ellende.

Gelaten haal ik mijn schouders op. 'Om mijn part leven we van nu af aan in een huis vol smerige voetstappen. Alles beter dan duizendmiljoen keer mijn nek breken.' Ja ja, wanneer er ooit eens een programma komt voor een race naar de beste overdrijver, dan win ik met glans.

Loading full article...

met bord op schoot dus trouwens een aardappel prik je zo aan je vork dus zo moeilijk eten is dat nu ook weer niet!!
Wat een leuk stukje.
LOL!! Zie het je doen...
Heerlijk verhaal weer! Met een grote glimlach gelezen!!
De scheidslijn tussen winkelen en boodschappen doen is heel dun merk ik :-)
Dank voor dit nieuwe inkijkje in jullie huishouden en dank voor deze heerlijke bijdrage. Ik hoop dat de aardappels gesmaakt hebben.