Het kan niet langer. Negeren en de andere kant op kijken werken niet meer. Ingrijpen is noodzakelijk. De schaars geklede werknemer moet op het matje geroepen worden. Met kloppend hart ontbied ik hem. Ik zal mijn rug recht moeten houden, me niet af moeten laten leiden door zijn ontblote edele delen. Naar zijn gezicht kijken, houd ik mezelf voor, je ogen niet af laten dwalen naar lagere regionen.

Met een tandpastaglimlach betreedt Rick mijn kantoor. Streng kijk ik hem over mijn brillenglazen aan.

'Meneer G., ik moet een ernstig woordje met u wisselen.'

'Mevrouw M., heb ik een steekje laten vallen tijdens mijn werkzaamheden?'

'Nee, meneer G., over uw winkelwerk ben ik meer dan tevreden.'

'O, gelukkig.' Rick pakt een stoel. 'Mag ik gaan zitten?'

'Nee, liever niet.' Ik huiver bij de gedachte aan zijn billen die onbeschermd mijn lievelingstoel raken, maar aan de andere kant zou dat ook een uitkomst zijn. Zo achter het tafelkleed valt het tenminste buiten mijn gezichtsveld, het zal me behoeden voor onverhoopte streel- en grijpneigingen.

Hij kijkt me vragend aan, met smekende ogen, mooie helblauwe kijkers, ik voel me week worden van binnen. Dit past totaal niet binnen mijn programma. Denk aan yoghurt, extra zuur, rechts of linksdraaiende. Het helpt niet. Ik verdrink in zijn ogen, smelt helemaal.

'Wat is er? Wordt u niet goed? Kan ik iets voor u beteken?' Zijn stem klinkt zwoel, verleidelijk, och hemeltje lief, val ik nu ook al voor tooncharme?  

In zijn ogen kijken kan niet meer, hem aanhoren lukt me ook nog nauwelijks. Er is iets onwerkelijks in me gevaren. Een woekerend vlammetje is ontstoken. Zelfs zonder dat er enige aansteker aan te pas is gekomen. Langzaam glijden mijn ogen langs zijn stropdas naar beneden.

Geschokt zie ik zijn wel erg klein uitgevallen jongeheer. Het duurt maar even, dan realiseer ik me waar de oorzaak van het ontvlammen ligt. Dun, maar strak, met een vuurrode kleine kop aan het uiteinde. Het is net een lucifer.

'Mevrouw M., wat is er toch aan de hand?'

'Iets wat hoognodig opgelost moet worden, meneer G., ziet u, lucifers horen eigenlijk thuis in een doosje.'