Er is nagenoeg niets wat nog aan het oude café herinnerde. De raampartijen waren zelfs niet meer zoals vroeger. De smalle omheining was gesloopt, daarvoor in de plaats was een ruim terras en de ingang was naar voren verplaatst. Het horecabedrijf was overgegaan op een andere uitbater. Eerst had het nog dezelfde naam gedragen, maar toen wij deze zomer langsfietsten heette het opeens 'De Vogelenzangh' en was niet langer de bruine kroeg 'De Rusthoek', maar een modern restaurant. Onder de grote parasols waren diverse zitjes gecreëerd,  heel uitnodigend om op de terrasstoelen neer te ploffen.

 

'Kijk nou eens, bijna niet herkenbaar. Daar heeft mijn vader heel wat borreltjes achterover geslagen.'

Loading full article...