'Mam, vergeet je niet wat?'
'Wat dan?'
'De start. Je zou beginnen deze week, dat heb je zelf beloofd.'
'Waarmee in vredesnaam?'
'Met de voorbereiding op de feestdagen.'
'O ja, maar dat was slechts voor een verhaaltje, lieve schat.'
'Krijgen we dat weer? Lekkere moeder ben jij!'
'Niet zo brutaal tegen mij! Je weet toch dat ik er dit jaar totaal geen zin in heb?'
'Dan maak je maar zin, dat zeg je ook altijd tegen mij als ik weer eens een tomaat moet snijden. Hup, naar zolder.'
'Ik ga nog liever het dak op.'
'Nee, dat hoeft niet versierd te worden en daar liggen de lichtjes, slingers, ballen, pegels en piek niet.'
'Geen puf, lieverd. Alsjeblieft, spaar me, ben echt finaal uitgeput.'
'Geen denken aan! Ik heb je het programma op een presenteerblaadje aangeboden. De volgorde van hoe en wat voor je opgeschreven.'
'Nee, liefje, dat heb ik zelf gedaan. Het waren mijn vingers die het toetsenbord beroerden. Het was mijn verhaaltje, mijn woorden, die ik jou in je mond gelegd heb. Wel zuiver blijven.'
'Dan hak je nu ook maar de knoop door. Ik kijk niet voor niets dagenlang al uit naar het kerstfeest. Pak er maar een fles drank bij, haal de boom naar beneden en nodig je zes zusters uit om je te helpen.'
'Huh?'
'Je weet wel, die vier zussen die je vangnet vasthielden en die ene die de sprei gehaakt heeft en Chantal.'
'Chantal? Dat is toch helemaal geen familie van me?'
'Voor een verhaaltje wil ze best als jouw zesde zuster fungeren, mam.'
'Maar, dan voorzie ik toch een probleem hoor.'
'Wat nu weer?'
'De boom. Chantal heeft gruwelijk de pest aan kerstbomen.'
