De schutting versus patat
Met een telescoop in de hand, loop ik langs de schuttingen. Af en toe doe ik een paar passen naar achteren, knijp één oog dicht, de andere sper ik wijd open en tuur door de lens. Zo laat ik mijn uiterst kritische blik erover glijden. Na de uitgebreide inspectie, kom ik tot de intelligente conclusie, dat het contact tussen verf en hout, niet op iedere nerf even duidelijk aanwezig is.
Jammer, echt jammer. Wanneer ik die ontdekking nu een week voor de crisis had gemaakt, had ik kwasten en kleurlak kunnen aanschaffen. Nu heb ik daar geen gelegenheid voor, niet dat het me aan tijd ontbreekt, maar wel aan middelen. Zomaar naar een doe-het-zelf winkel te stappen, kan ik niet, contant geld nemen ze niet langer aan. Je moet het met pinnen doen, maar het limiet wat er op mijn bankpas staat, heb ik hard nodig om eten te kopen.
Spijt als haren op mijn hoofd, dat ik het afgelopen jaar, maandelijks zoveel mogelijk geld van mijn rekening afgehaald heb. De stapeltjes bankbiljetten liggen keurig met elastiekjes gebundeld in de kelder van mijn huis. Destijds leek het me wel een goed idee. Op de bank geven ze tegenwoordig ook niet veel rente meer, en de tijd dat je juist rente aan de bank moet betalen voor de hoeveelheid geld die erop je conto staat, komt akelig dichtbij.
Nou ja, het is te hopen dat de schutting het nog even volhoudt tot volgend jaar. Ach het zal ook zo'n vaart niet lopen. Zolang het met het blote oog nog niet opvalt dat het hout hier en daar wel wat extra bescherming gebruiken kan, hoef ik me heus geen extreme zorgen te maken, toch blijft het knagen... er loopt de laatste tijd zoveel in het honderd.
