Een flesje vol waanzin
De kruiwagen zag er belabberd uit. Een onderstel wat zijn beste tijd gehad had en overliep in roestige handgrepen, een wiel wat amper in staat was om te draaien en lelijke lasnaden in de bak zelf. Wat had mij bezield om dit gedrocht mee te slepen tijdens mijn ontsnappingsvlucht. Of zou de inhoud van wat ik vast hield ervoor kunnen zorgen dat het een glimmend nieuw exemplaar werd? Ik opende mijn hand en keek ernaar.
Het was maar een klein flesje. Heel voorzichtig draaide ik het dopje eraf en liet ik één druppeltje op het oppervlak vallen. Meteen kneep ik mijn ogen dicht, opperste concentratie gecombineerd met waanzin.
-Blij ei, blij ei en veel rijkdom voor mij-
Hele visioenen van gouden kruiwagenwielen trokken aan mijn ogen voorbij. Voorzichtig gluurde ik tussen mijn wimpers door. Had het al effect gehad? Dacht ik wel krachtig genoeg of hadden mijn gedachten aan kracht verloren tijdens mijn jarenlange opsluiting? Het grijze wiel nam niet een ovale vorm aan van een ei, wat moest ik daar ook mee, maar ook niet een gouden kleur die ik stiekem wenste. Ik grinnikte even. Alsof dat me welvarend zou maken. Ovale gouden wielen. Nou ja, wanneer je dat met één druppel zou kunnen bewerkstelligen, zou het wellicht wel wat opleveren als je maar genoeg kruiwagens had.
