Eindelijk thuis, maar het is zo donker dat ik geen hand voor ogen kon zien. Op de tast zoek ik naar een lichtknopje, nergens te vinden. Had ik de mijnwerkershelm maar meegenomen, dan had ik altijd licht bij me gehad, maar eigenwijs als ik ben, heb ik dat cadeautje op mijn nachtkastje laten liggen. Nog een weekje, dan is de novembermaand weer afgelopen en ben ik verlost van de steeds maar terugkerende duisternis.
'Hazelnootje, Hazelnootje,' roep ik, maar ik krijg geen reactie. Geen enkele. Doodsbenauwd dat ik hem onder mijn voeten krijg, kruip ik op handen en knieën naar de trap, voorzichtig treetje voor treetje klauter ik naar boven, naar mijn slaapkamer, naar de reddende helm. Hebbes.
Nu kan ik op zoek naar mijn huisdiertje. Ik struin het hele huis door, ik kam alle kamers grondig uit, maar nergens een spoor van Hazelnootje. Waar heb ik hem het laatst gezien? Wat is zijn lievelingsplaatsje? Waar kan hij zich innestelen?
Mijn hart slaat een slag over. Het zal toch niet? Er is maar één manier om erachter te komen. Bellen. Gelukkig heb ik mijn telefoonrekening voor ik wegging betaald, dus ik kan mijn mobiel gebruiken, maar ik heb geen belafspraak. Ik aarzel. Heb ik Chantal al niet meer dan genoeg lastig gevallen? Maar dan trek ik toch de stoute schoenen aan.
'Met Chantal.'
'Hoi, met Dana. Ja, ik weet het, we hebben geen afspraak, maar dit is een noodsituatie.'
'Zucht, waar is de brand?'
'Ik ben mijn muis kwijt.'
'Gelukkig je poes niet.'
'Is ie misschien bij jou?'
'Hoezo, bij mij, wat moet ik met jouw muis?'
'Je hebt mijn vloerkleed toch ook nog?'
'Jouw vloerkleed? Ik dacht dat het mijn vloerkleed was.'
'Nee, het is nog steeds de mijne. Ik heb het van thuis meegenomen, en er het wipwapbouwpakket ingerold, weet je nog? Nu ben ik bang dat ik per ongeluk ook mijn Hazelnootje erin gerold heb.'
'O, nu is het me duidelijk. Ik dacht al, heb nooit last gehad van ongedierte. Ja, Dana, je muis is hier.'
'Gelukkig, een pak van mijn hart!'
'Noem het maar gelukkig, hij heeft voor een hoop ellende al gezorgd hoor.'
'O ja?'
'Hij heeft het vloerkleed geruïneerd. Nou ja, door zijn toedoen dan. Ik kan geen muizen gebruiken, zie je, ik had geen kaas in huis, dus toen moest ik wat anders verzinnen om als muizenval te fungeren.'
'Muizenval?!?'
'Ja, rustig maar, een diervriendelijk uiteraard. Maar goed, ik heb dus een stukje gehaktbal gebruikt, er een flinke hoeveelheid gemalen paracetamoltabletjes door gedaan zodat hij onder zeil zou gaan, en om het toch een aantrekkelijke gele kleur te geven, heb ik het door eierdooiers gerold, maar daar is het een beetje verkeerd gegaan.'
'Heeft hij ervan gegeten? Zeg me alsjeblieft dat het niet waar is, Hazelnootje is allergisch voor hoofdpijnmedicijnen!'
'Rustig maar, je muis is ongedeerd, maar je vloerkleed is allergisch voor eigeel. Ik heb nog geprobeerd om met keukenpapier het ergste eruit te halen, maar dat heeft niets uitgehaald.'
'Terrasreiniger gebruiken.'
'Voor een tapijt?'
'Ja, rol het buiten uit over de grindtegels en besprenkel het dan met terrasreiniger. Werkt als een tierelier tegen gele vlekken.'
'Maar het plenst hier!' Roept Chantal uit.
Grmpf, dat is waar ook, die ellendige regenbuien ook. 'Wacht dan maar tot de novembermaand voorbij is, mag mijn muis bij je blijven slapen, kom ik hem morgen weer halen.'
'Vooruit dan maar, tot morgen, Dana.'
'Tot morgen, Chantal, en bedankt!'
Dit #verhaal past in de #schrijfuitdaging van Schrijvelarij (FB) van november 2019 (= een steekwoordenverhaal met: telefoonrekening, gehaktbal, keukenpapier, paracetamoltablet, eierdooier, hazelnoot, vloerkleed, muis, terrasreiniger, regenbui).
