Weggelopen, hoe het ook had kunnen aflopen (deel 11 b)

Weggelopen. Update 25-03-2018: alle verhaaldelen bij elkaar
hier staan alle delen op een rijtje (incl. het slotdeel dus, niet mijn slot maar het echte slot)
Job moet zo nodig plassen. Hij wordt er gewoon wakker van.
'Ik moet een wc zien te vinden,' schreeuwt hij. Zijn blaas staat op knappen. Dan realiseert hij zich dat hij het gewoon tegen een boom kan doen. Hij ritst zijn broek los, friemelt wat, hij houdt het bijna niet. En dan geeft hij een zucht van verlichting. Eindelijk. Maar wat is dat nu? Waar is hij? Dit is helemaal geen boom! OMG, hij staat gewoon tegen een kledingrek te pissen. Job kijkt schichtig om zich heen. Hij is weer in het warenhuis. Weer? Nog steeds. Is het allemaal een nare droom geweest? Nee, dat hij weggelopen is, niet. Dat hij een slaapplaatsje buiten het zicht van de camera's gevonden heeft, ook niet. Maar de rest? Hij moet geslaapwandeld hebben en schaamt zich rot.
Waar is zijn rugzak? Hij rent terug naar zijn slaaphoekje, onderweg trekt hij vlug nog even zijn rits omhoog. Zijn rugzak ligt er nog, de weinige kleren zijn eruit getrokken en oh shit. Mijn portemonnee! Gehaast schudt hij de tas geheel leeg. Geen portemonnee, geen geld. Dus ook geen kans om het rommelen van zijn maag te stoppen. Wat moet hij nu?
Mooi einde, of eigenlijk weer een begin.
Maar laat hij maar lekker bij zijn opa blijven, ouders hebben hun kans verspeeld.
Moorkoppenintolerantie. Heerlijk woord!