We voelen je onrust, en je stukje onmacht om tot dat te komen waar je behoort te zijn, waar je ook wil zijn.. We voelen je frustratie omdat het naar jouw gevoel niet snel genoeg gaat. Je weet waar je met heel je hart en ziel wil zijn, waar je hoort te zijn maar je ziet niet de reis die nodig is om tot daar te komen. En het voelt alsof je op dit moment stil staat op de brug die je kan leiden tot..  

Ja, je hebt al veel doorleeft en daardoor geleerd, maar niet alle opstakels zijn overwonnen. De stilstand is geen stilstand, het is ook nu weer het doorleven van een diepere laag van bekende stukken.  Je  kent je eigen innerlijke dialoog, je weet wat er speelt,  het is je ego dat zich aan de laatste strohalm vast probeert te houden.   

Je weet dat in iedere cel je ziele-opdracht is opgeslagen, en je hebt al lang de bewuste keuze gemaakt om die te volgen.  Je wordt dan ook continu bijgestaan, ook als je dat zelf zo niet voelt.  Je bent ook niet de enige op de brug, met jou zijn er vele anderen die het gevoel hebben dat ze achteruit ipv vooruitgaan.   Maar je weet het zelf, eenmaal bewust gekozen kun je alleen maar vooruit, dit moment is niets anders dan een transformatieproces.  De eindstreep is in zicht en er wordt vol liefde op jou en de anderen gewacht..

Loading full article...

Je tekst raakt me heel erg...  prachtige creatie!
mooi... laat je maar raken..
De rillingen lopen over mijn lijf, zo mooi!
Mooi werk met een mooie toelichting