Na dagenlang heel veel pijn en moeite met ademhalen vanwege opgezette en bont en blauwe wonden op mijn borstkast, werd het nog erger toen de uitslag van het bloedprikken niet goed bleek te zijn. De witte bloedcellen waren verhoogd en de CRP ook, dat kon duiden op een longembolie. De huisarts overlegde met de chirurg in het ziekenhuis en daar moest ik meteen heen komen. De buurman was al paraat en zo kwamen we op spoed, ik zag lijkbleek en hoefde niet eens te wachten en grapte nog van dat mijn bedje al klaar stond en dat fijn was… Eenmaal op bed werden er razendsnel plakkers op mijn bovenlijf geplakt en ik zei nog ik heb het niet aan m’n hart hoor, die tikt als een zonnetje. Ze konden de humor niet waarderen en ik kreeg morfine via het infuus, bovenop de oxycodon die ik thuis nog had ingenomen. De wereld werd er steeds waziger op en er kwam steeds meer onzin uit m’n mond.

Toch bleek er gelukkig niets aan de hand met m’n rikketik en werd opgehaald om door een CT scan te gaan om te kijken naar mijn longen, of er vocht achter zat. Ook dat was het probleem niet.

Wel werd ik opgenomen omdat mijn pijnklachten niet minder werden en mijn bloeddruk steeds verder zakte, en veel schommelde. Voor de pijnklachten spoten ze me zo wat lam, het hielp geen zier!
De ontstekingswaardes CRP liepen steeds verderop, een bed op de afdeling was snel geregeld en daar werden er allerlei controles weer gedaan en kon ik proberen te slapen, echter was ik heel misselijk van al die pijnstilling dus het werd een lange nacht. Ook moest ik nuchter blijven.
In de nacht nog een paar keer pijnstilling gehad en dacht dat ik op een andere planeet zat…

De volgende ochtend nog steeds heel veel pijn aan de rechterkant en het was enorm opgezet. Bloedonderzoek liet weten dat ik een ontsteking had aan de linkerkant (die was zo mogelijk nog dikker dan de rechterkant) Ze moesten een keuze maken uit twee kwaden…
Vocht links eruit trekken en rechts niet om te voorkomen dat er daar ook een infectie naar binnen werd gebracht. Of beide kanten om verlichting te geven. Ze kozen voor beide kanten leeg te zuigen. Gelukkig had ik aan de buitenkant geen gevoel, want toen ik die hele lange spuit zag die in mijn borstkast moest op het vocht eruit te halen, draaide m’n maag zich tich keer om. Aan de linkerkant kwam er 260 ml liter uit en rechts 80 ml, het gekke was het kleurverschil tussen de twee potje en dit werd dan ook opgestuurd naar het lab om te onderzoeken.

Loading full article...