De driehoek van belichting

De tentoonstelling is een belangrijke technische parameter in het succes (of niet) van een foto. Het „duidt de werking van lichtstraling op de sensor (of op de film) aan”. Dat helpt ons niet veel in dit artikel wordt een balans opgemaakt van wat belichting is, het effect dat het heeft op uw foto's en de parameters die deze beïnvloeden en die u kunt beheersen.

Belichting, overbelichte of onderbelichte foto: definitie

Dus we zeiden dat blootstelling de werking van lichtstraling was. Met andere woorden, hoe meer actie groot is, meer belichting is belangrijk: hoe meer licht er wordt opgevangen. Stel je een kamer voor die wordt verlicht door een lamp van 20 watt of 100 watt: de hoeveelheid waargenomen licht is niet hetzelfde.

Een overbelichte foto is een foto waarop te veel licht is vastgelegd: hij is „te helder”. Omgekeerd heeft een onderbelichte foto slechts een beetje licht vastgelegd: hij is „te donker”.

Wees voorzichtig, ik zei wel „normaal” en niet „correct”. Inderdaad, je kunt vrijwillig besluiten om een foto te onderbelichten of te overbelichten, licht of zelfs sterk, om een effect te creëren: een donkere sfeer zal logischerwijs vragen om je afbeelding onderbelicht te worden. We zullen aan het einde van het artikel een voorbeeld zien, maar laten we voorlopig op het eenvoudigste geval blijven.

Dus hoe krijgt de camera op zichzelf een normale belichting?

Zoals je zult hebben opgemerkt, hebben we in de automatische modus (niet verbergen, we hebben allemaal deze modus gebruikt).!), De foto's worden normaal gesproken belicht: de camera slaagt er alleen in om een beeld te maken dat niet te helder of te donker is, het is het principe. Maar hoe doet hij dat?

Zonder al te veel technische details in te gaan, heeft het apparaat sensoren om de helderheid van het beeld te meten. Het heeft zelfs verschillende modi: het kan alleen gebaseerd zijn op het midden van de afbeelding, of op de hele afbeelding, of een tussenpersoon tussen de twee.

Afhankelijk van deze metingen besluit het apparaat om min of meer het licht binnen te laten, of zelfs om de ingebouwde flitser te activeren (boo, niet goed, zoals we al zeiden in het basisadvies!).

Hoe kan ik de belichting wijzigen?

Belichting wordt beïnvloed door 3 parameters:

De ISO-gevoeligheid: de gevoeligheidssensor (of film) in het licht
De opening van het diafragma: dit is de openingsdiameter van het diafragma wanneer het wordt geactiveerd
De sluitertijd: dit is het moment dat het diafragma opengaat wanneer de sluiter wordt losgelaten
Het lijkt allemaal onduidelijk, ik weet het, maar we komen er wel, maak je geen zorgen. Laten we eerst eens nadenken over wat er gebeurt als we deze parameters verhogen of verlagen:

Wanneer je de gevoeligheid verhoogt, wordt er logischerwijs meer licht vastgelegd. Een beetje zoals het vergelijken van Jack, een doorgewinterde legionair en Jennifer, een gevoelig en gemarteld 15-jarig meisje, beiden naar een liefdesfilm kijken: hoe gevoeliger de persoon, hoe meer ze zullen huilen. Je hoeft je niet te vertellen wie de gevoeliger is van de twee.! (Ik geef je toe, de metafoor is heel onwaarschijnlijk: D)
Als je het diafragma vergroot, kan er meer licht binnenkomen: er kan meer licht door een raam gaan dan door een sleutelgat. En vice versa.
Wanneer we de openingstijd verlengen, kan er meer licht binnenkomen (dus we verlagen de sluitertijd, want hoe langzamer de snelheid, hoe langer de tijd). Nogmaals, er komt meer licht in een kamer als je de luiken 1 minuut opent in plaats van 10 seconden. En vice versa.
Samenvattend maakte de toename van de gevoeligheid van de opening of de tijd meer licht en verhoogt daardoor de belichting. En omgekeerd zul je het begrepen hebben.

De expositie driehoek

Waar het iets complexer wordt, is dat deze 3 elementen van de tentoonstelling met elkaar verbonden zijn: je kunt ze nooit echt van elkaar isoleren zonder iets in je beeld te veranderen.

Als u er een wijzigt maar dezelfde belichting wilt behouden (dezelfde helderheid van de foto), worden de andere beïnvloed. Daarom kunnen ze worden gegroepeerd onder het notie van de tentoonstellingsdriehoek. . En omdat een diagram altijd beter is dan een lange toespraak

De tentoonstellingsdriehoek concreet begrijpen

Nou, dat is allemaal goed en goed, maar ik snap het niet!

Ze zijn verre van perfect, maar ze helpen veel te begrijpen dat er verschillende manieren zijn om de belichting aan te passen door tegelijkertijd op 1, 2 of alle 3 parameters te spelen.

De sensor van je camera die aan licht wordt blootgesteld, is alsof je huid wordt blootgesteld aan de zon
ISO-gevoeligheid is net als je huidtype: als je blond bent of zelfs roodharig bent, heb je een hoge gevoeligheid. Met andere woorden, je krijgt gemakkelijk zonnebrand als je wordt blootgesteld aan de zon. Dit is het equivalent van een hoge ISO-gevoeligheid.

Omgekeerd, als je bruin bent, of zelfs een mediterrane of zelfs zwarte huid hebt, duurt het langer voordat je zonnebrand of bruint, of helemaal niet bruin bent 😀 Dit is het equivalent van een lage ISO. Sluitertijd is net als hoe lang je in de zon blijft. Hoe hoger de snelheid zal zijn, hoe minder tijd je wordt blootgesteld.

Of je nu bruin haar of blond haar hebt, je zult waarschijnlijk zonnebrand krijgen als je 4 uur in de zon blijft: dit komt overeen met een langzame sluitertijd en dus een langere belichtingstijd.

Omgekeerd, zelfs als je rood haar hebt, als je 15 seconden in de zon blijft, is het onwaarschijnlijk dat je zonnebrand krijgt! (Hoewel: P) Dit is het equivalent van een hogere sluitertijd (en dus een kortere belichtingstijd).

Het diafragma lijkt een beetje op wolkenbedekking: als er veel wolken zijn, komt er minder licht door, waardoor je minder snel verbrand raakt (denk aan je laatste vakantie in Bretagne)! :P). Dit is het equivalent van een klein diafragma.

Aan de andere kant, als de lucht blauw is zoals de ogen van Isabelle, komt er veel licht door en heb je meer kans op zonnebrand (denk aan je laatste vakantie op Corsica). Het is het equivalent van een brede opening.

Persoonlijk is dit de metafoor die mij het beste spreekt en die mij in staat heeft gesteld deze driehoek goed te begrijpen. Als je nog steeds een beetje problemen hebt, en het is heel normaal, dan is er nog een:

De raammetafoor

Stel je voor dat je camera lijkt op een raam met luiken, en dat je achter dit raam zit met zonnebril (ja het is een beetje vreemd, maar laten we het toegeven:P).

Het diafragma is net als de grootte van het raam: hoe groter het is, hoe meer licht er binnenkomt (hoe helderder de kamer).

De belichtingstijd is net als het tijdstip waarop je de luiken opent: hoe langer je ze opent, hoe meer licht er binnenkomt.

De ISO-gevoeligheid lijkt een beetje op de dekking van je zonnebril: als ze ondoorzichtiger zijn, ben je minder gevoelig voor licht, d.w.z. je zult minder licht waarnemen (gelijk aan een lage ISO). Omgekeerd, als ze duidelijk zijn, zul je gevoeliger zijn voor licht, d.w.z. je zult meer licht waarnemen (gelijk aan een hoge ISO).

Bron: https://www.dzofilm.com/