MyLife: De Inuit/waardig sterven
Encaustichris
6 years ago
Wat een dramatische verhaal van je vriendin!Bij de Inuits liepen de rillingen ook over mijn rug....Goede blog!
Catrine-DeMew
7 years ago
Mooi geschreven en heel waar
GMVDMinimalism
7 years ago
Wat een heftig verhaal. Inderdaad, we gaan soms beroerder met de mensen om dan met de dieren. Terwijl het gelijk zou moeten zijn.
iOPENERbSEEN
7 years ago
Heftig verhaal en ja, te bizar voor woorden...
VampireMeerkat
7 years ago
Om een baby af te maken om de misdaad van het verkeerde geslacht zijn vind ik niet waardig, en iemand alleen buiten laten sterven ook niet. Dit soort sneeuwmensen hebben maar een rare mentaliteit. Het sterven zelf, wanneer de tijd voor die persoon erop zit,... Show moreOm een baby af te maken om de misdaad van het verkeerde geslacht zijn vind ik niet waardig, en iemand alleen buiten laten sterven ook niet. Dit soort sneeuwmensen hebben maar een rare mentaliteit. Het sterven zelf, wanneer de tijd voor die persoon erop zit, is best. In dat aspect heeft de moderne mens verrassend weinig empathie tegenover zij die lijden. Behalve natuurlijk als het een aangereden hert of een hond is.
Diana-01
7 years ago
Het ook dubbel sterkte
Hans van Gemert
7 years ago
Een heftig verhaal!
Mary-José (MJ)
7 years ago
Het is triest hoe en omgaat met het 'zelfbeschikkingsrecht'. We mogen ons hier doodspuiten aan de drugs , dood zuipen aan de alcohol maar waardig sterven als je 'klaar' met het leven en/of jezelf bent kan en mag niet. Ben je goed genoeg kun je nog... Show moreHet is triest hoe en omgaat met het 'zelfbeschikkingsrecht'. We mogen ons hier doodspuiten aan de drugs , dood zuipen aan de alcohol maar waardig sterven als je 'klaar' met het leven en/of jezelf bent kan en mag niet. Ben je goed genoeg kun je nog zelfmoord overwegen (liefst niet voor een trein of een ander manier waarop je een ander wellicht een 'doodklap' geeft al of niet letterlijk. ) alle euthanesesie verenigingen ten spijt ...ben je dement komt ook er ook een einde aan die droom zo uit het leven te kunnen stappen (dan ben je niet meer wilsbekwaam ...een voorwaarde. Ook al heb je al 50 jaar dit op schrift staan) wilsonbekwaam is een lastig begrip. dat kan men zomaar iemand toedichten waardoor men (weer) niets hoeft te doen . vaak is het niets anders als de moeite / het schuldgevoel van die ander en het niet kunnen omgaan met van de ander . hulpverlener/arts//familie. En al zou men het wel willen en kunnen is daar nog de wet die zorgt dat je weet wat er van komt als je iemand helpt. Je verdwijnt in het gevang . Ik denk dat er velen in tehuizen 'opgeborgen' zijn onder erbarmelijke omstandigheden dei als ze een pil konden krijgen allang JA gezegd zouden hebben. ben je wel 'wilsbekwaam' is het ook een hele weg waarbij je geluk moet hebben met je huisarts OF een karakter waarbij je doorzoekt (of mensen die dat VOOR jou willen doen zoals jij ook hebt willen doen voor je vriendin) . Aan je arts een arts vraagt die wel bereid is te doen wat je wilt OF naar Eindhoven gaat waar een levenseinde kliniek zit. Niet dat die alles doen/aannemen ... maar er zijn . En dan nog ...je moet het maar kunnen . p het moment dat je in het circuit van ziekenhuizen terecht komt en afhankelijk bent duwen ze veel door je strot als je niet uitkijkt. en als je al doodziek bent is vechten op deze manier ook een hele toer . Mooi stuk lieverd .
Spourieloekie
7 years ago
Amai dit is mooi geschreven
Judith Evelien
7 years ago
Tranen in mijn ogen! Wat heb jij dit treffend omschreven!
Ingrid
7 years ago
Zoiets geeft behoorlijk te denken! Pffff....
