Al 'pratende' over muziek met Ingrid, had ik het opeens over de klokwekkerradio die ik ergens in de jaren '80 kreeg van mijn moeder. De exacte reden waarom ik 'm kreeg weet ik niet meer, ik geloof dat er iets kapot was dat het uiteindelijk bleek toch bleek te doen, maar hoe dan ook: Ik. Had. Een. Radio!

En niet zomaar een radio, maar een klokwekkerradio. Geen electronische, nee de tijd werd aangegeven met van die verspringende plaatjes die elke minuut met een zachte klik versprongen. Die plaatjes waren een bron van fascinatie (als ik niet kon slapen ook irritatie).

Hoeveel tijd ik heb verspeeld aan het wachten tot de plaatjes versprongen naar 21:12 (met het stijgen van de leeftijd werden 22:22, 23:32 en 23:45 de uitdaging) weet ik niet, maar het moeten heel wat uurtjes zijn geweest. Ja, het ding had ook een wekkerfunctie, maar als rechtgeaarde puber was dat uiteraard de minst gebruikte functie.

Langs de lijn en Met het oog op morgen

Veruit de meest gebruikte functie was de radio. Radio Ga Ga is dan ook een nummer waarmee ik me enorm kan identificeren (luister naar de tekst over teenage nights). Late slaper als ik was lag ik elke woensdag- en zaterdagavond naar Langs de lijn te luisteren. Ik durf wel te stellen dat Herman van der Velde, de muzieksamensteller van die programma's, mijn muzikale smaak behoorlijk heeft verbreed.

Mama's and Papa's, Amazing Stroopwafels

Loading full article...