De knuffelbeer en de poot transplantatie
knuffellapjes slijten op den duur
Wanneer ik inspiratie krijg voor het schrijven van dit blog ben ik al een paar uur bezig met de reparatie van één van de knuffels van zoonlief. Of eigenlijk heeft het meer weg van een transplantatie. Zoonlief heeft namelijk de gewoonte om een pootje van zijn knuffellapje in zijn mond te steken en er op te kauwen. Dit doet hij al een jaar of 4, misschien 4 1/2 jaar maar hoed dan ook al bijna zijn hele leventje. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze knuffellapjes (hij heeft er 3!) op een goed moment verslijten.
Op naar slapen zonder sabbelen...?
Nu had ik al een jaar of wat geleden 2 van de 4 pootjes weggeknip en de knuffels weer keurig en netjes dicht gehecht. Dit in het kader van ontwennen van de knuffellap die als vervanging va de speen diende. Gelukkig heeft zoonlief nooit geduimd. Iets wat ik wel heel lang heb gedaan. Vandaag ging ik naarstig op zoek naar iets van garen wat de overgebleven restjes van de pootjes nog een klein beetje aan elkaar kon zetten. Tot mijn grote geluk stuitte ik op twee overgebleven pootjes. Die kan ik heel goed gebruiken om de pootjes te vervangen! Dus ging ik aan de gang.
De transplantatie zelf ;-)
