Ik werk nu met dergelijke mensen sinds 1.5 jaar, wij houden ons bezig met het in ere herstellen van uw recht als het gaat over referentieadres, ziektewet, teruggave van medicijnkosten, kinderbijslag...noem maar op. Ons werkingsveld is België en Nederland en ... Show moreIk werk nu met dergelijke mensen sinds 1.5 jaar, wij houden ons bezig met het in ere herstellen van uw recht als het gaat over referentieadres, ziektewet, teruggave van medicijnkosten, kinderbijslag...noem maar op. Ons werkingsveld is België en Nederland en wij pogen mensen die dreigen dakloos te worden, hun ellendige situatie voor te zijn. Onze ervaring doet vaststellen dat vele niet geholpen geraken door een gebrek aan de juiste informatie. Veel mensen in deze situatie geraken hierin door slechte netwerken, incorrecte instellingen die niet de hulp bieden die ze moeten bieden etc... Moest u in een dergelijke situatie dreigen terecht te komen of iemand kennen die hulp nodig heeft...wij kunnen u op de juiste manier informeren! Ons team bezit de nodige advocaten die u helpen in het terugwinnen van uw rechten.
Als je geregeld reist, zoals mijn vrouw en ik, en daarbij grootsteden aandoet, merk je de enorme toename van armoede en dakloosheid in Europa (en de rest van de wereld). Een goede twintig jaar geleden waren de clochards (om Parijs als voorbeeld te nemen) bijna uitgestorven. Nu zijn er meer dan ooit. Schrijnende werkelijkheid
Als ex dakloze weet ik hoe hard het leven op straat is. Voor mij was het een "eigen keuze". Duidelijk tussen aanhalingstekens, ik had geen andere keuze meer wilde ik uit de vicieuze cirkel kunnen stappen van een zeer vernederend leven. Ik verkeerde in de... Show moreAls ex dakloze weet ik hoe hard het leven op straat is. Voor mij was het een "eigen keuze". Duidelijk tussen aanhalingstekens, ik had geen andere keuze meer wilde ik uit de vicieuze cirkel kunnen stappen van een zeer vernederend leven. Ik verkeerde in de veronderstelling dat in Nederland de hulpverlening goed geregeld was en ik dus ook wel hulp zou kunnen krijgen met mijn leven weer op de rit te krijgen. Ik ben nog steeds compleet verbijsterd. Letterlijk elke instantie waar ik kwam voor hulp stuurde mij weg. Een kleine greep:
Maatschappelijk werk kon mij niet helpen want ik had geen adres. De huisarts had 2 riedeltjes: welke pillen wil je hebben en : je moet naar maatschappelijk werk die op haar beurt dan weer zei: je moet naar de huisarts. De crisisopvang: Je moet doorgestuurd worden. Tja door wie dan? De GGZ: je hebt geen hulp nodig, je kunt het wel alleen. Je bent te duur ( te veel trauma's). en ook: Je hebt al je trauma's al verwerkt.
Er was niet 1 instantie die zei: laten we eens om de tafel gaan zitten en kijken wat u nodig heeft en hoe we dat kunnen regelen.
Een basis inkomen zou mij niet geholpen hebben, een helpende hand wel. Of zoals in een andere blog: een daad van compassie.
Ik ken veel daklozen hier in de stad, met meerdere heb ik ook gesprekken gevoerd en ik word daar nog steeds niet vrolijk van.
Wat ik gemist heb is het vertrouwen in mij als hulpvrager. Het vertrouwen dat ik zelf het beste wist/weet wat ik nodig heb.
Nu heb ik een dak boven mijn hoofd waar ik erg blij mee ben en "gratis" geld,( bijstand waar ik niet blij mee ben, omdat het nooit zo ver had mogen komen). De hele toestand heeft een diepe wond geslagen en dat geldt voor meer daklozen. Sommigen strijden nog voor een beter bestaan, anderen hebben het allang opgegeven.
Sinds twee avonden volg ik op de Nederlandse tv een programma over armoede in Nederland. Daar zie je duidelijk hoe krom sommige zaken zijn en hoe een basisinkomen een groot deel van de problemen zouden kunnen voorkomen. Een ander deel ligt ook bij de mensen... Show moreSinds twee avonden volg ik op de Nederlandse tv een programma over armoede in Nederland. Daar zie je duidelijk hoe krom sommige zaken zijn en hoe een basisinkomen een groot deel van de problemen zouden kunnen voorkomen. Een ander deel ligt ook bij de mensen zelf. Niet iedereen is bij machte om zelfstandig keuzen te maken. Dat is duidelijk te zien in het programma. Misschien is het programma nog na te kijken. Het komt op NPO2 en is maandagavond begonnen.
Mooi dat het stuk duidelijk de oorzaken aangeeft: armoede, familiale problemen, psychische problemen of middelengebruik en misbruik. Je moet de oorzaken dus aanpakken. Als je kijkt naar de eerste (armoede) dan denk ik dat het basisinkomen zeker kan... Show moreMooi dat het stuk duidelijk de oorzaken aangeeft: armoede, familiale problemen, psychische problemen of middelengebruik en misbruik. Je moet de oorzaken dus aanpakken. Als je kijkt naar de eerste (armoede) dan denk ik dat het basisinkomen zeker kan bijdragen, maar dat het ook te maken heeft met de balans tussen inkomsten en uitgaven en keuzes maken. Zoals Kurtosis ook al aangaf. Groot problem van die sigaret is echter dat je die ook kan zien in de categorie middelengebruik en misbruik. Verslavingszorg moet eigenlijk beter, vooral de begeleiding na het afkicken, dat geldt zeer waarschijnlijk ook voor het oplossen van de psychische problemen. Verreweg de moeilijkste lijkt me de familiale problemen. Hoe ga je die aanpakken, soms zijn ze ook een gevolg van de andere problemen. Al met al genoeg te doen om dit problem op te lossen, maar ik zou bijna zeggen. Als het de samenleving nu al zo veel kost, dan mag er ook best in oplossingen geïnvesteerd worden.
Lastige materie. Ik hoorde laatst een moeder zeggen dat ze haar zoon geen verjaardagsfeestje kon betalen terwijl ze een sigaret opstak. Dan breekt mijn hart wel een beetje en denk dan: iets met keuzes maken? Een schip kan nou eenmaal maar in 1 zee tegelijk... Show moreLastige materie. Ik hoorde laatst een moeder zeggen dat ze haar zoon geen verjaardagsfeestje kon betalen terwijl ze een sigaret opstak. Dan breekt mijn hart wel een beetje en denk dan: iets met keuzes maken? Een schip kan nou eenmaal maar in 1 zee tegelijk varen. Waarmee ik niet wil impliceren dat het eigen schuld dikke bult is. Het verteld me vooral hoe zorgwekkend sommige dingen zijn geworden en dat er iets moet veranderen aan de bewustwording.
Dan is er daarnaast nog een grote groep die er financieel echt niet uitkomen of de problemen thuis of op het werk niet meer kunnen behappen.
Wat is de maatschappij dan toch verziekt dat zoveel mensen dan op straat komen.
Laatst was er nog op teletekst de titel 'Daklozen gaan uit hun dak'. Allerlei gulle gevers hadden elk een steentje bijgedragen, zodat een koppel daklozen een tijdje in een hotel konden verblijven.
Bij mij in de buurt zijn al vele mensen uit de huizen gezet vanwege geldproblemen. Ook vinden veel mensen geen goede aansluiting bij het huidige onderwijssysteem. Ze zouden aan drugsverslaafden ook beter versterkende voeding kunnen geven dan nog weer eens een pil.
Onbegrijpelijk en schandalig dat in het rijke westen zoveel mensen zijn zonder dak boven hun hoofd.
Basisinkomen zou idd een veel betere oplossing zijn.
Er vinden veel uithuiszettingen plaats. En er is zoveel leegstand, waarom kunnen daklozen (hoe ze dat dan ook mogen zijn geworden) niet daar naar toe. Pfff
ik weet het niet hoor is dat wel de oplossing een basisinkomen want dan komen er volgens mij nog meer mensen die gewoon thuis blijven of zie ik dat verkeerd
Maatschappelijk werk kon mij niet helpen want ik had geen adres. De huisarts had 2 riedeltjes: welke pillen wil je hebben en : je moet naar maatschappelijk werk die op haar beurt dan weer zei: je moet naar de huisarts. De crisisopvang: Je moet doorgestuurd worden. Tja door wie dan? De GGZ: je hebt geen hulp nodig, je kunt het wel alleen. Je bent te duur ( te veel trauma's). en ook: Je hebt al je trauma's al verwerkt.
Er was niet 1 instantie die zei: laten we eens om de tafel gaan zitten en kijken wat u nodig heeft en hoe we dat kunnen regelen.
Een basis inkomen zou mij niet geholpen hebben, een helpende hand wel. Of zoals in een andere blog: een daad van compassie.
Ik ken veel daklozen hier in de stad, met meerdere heb ik ook gesprekken gevoerd en ik word daar nog steeds niet vrolijk van.
Wat ik gemist heb is het vertrouwen in mij als hulpvrager. Het vertrouwen dat ik zelf het beste wist/weet wat ik nodig heb.
Nu heb ik een dak boven mijn hoofd waar ik erg blij mee ben en "gratis" geld,( bijstand waar ik niet blij mee ben, omdat het nooit zo ver had mogen komen). De hele toestand heeft een diepe wond geslagen en dat geldt voor meer daklozen. Sommigen strijden nog voor een beter bestaan, anderen hebben het allang opgegeven.
Dan is er daarnaast nog een grote groep die er financieel echt niet uitkomen of de problemen thuis of op het werk niet meer kunnen behappen.
Wat is de maatschappij dan toch verziekt dat zoveel mensen dan op straat komen.
Basisinkomen zou idd een veel betere oplossing zijn.