De kosten van de Olympische Spelen
De staatsschuld van Frankrijk is momenteel enorm. Het bedraagt ongeveer 3000 miljard euro en komt overeen met 112% van het bruto binnenlands product (bbp). Dit betekent dat de schuld hoger is dan wat volgens de Europese regels is toegestaan. In Europa mag een land namelijk slechts een staatsschuld hebben van maximaal zestig procent van het bbp. Ondanks deze hoge schuld lijkt het onderwerp in Frankrijk zelf niet veel aandacht te krijgen. Veel Fransen beseffen niet dat deze schuld uiteindelijk door de Franse burgers wordt betaald. Jaarlijks gaat er ongeveer vijftig miljard euro aan rente naar de staatsschuld, wat niet geïnvesteerd kan worden in publieke diensten, onderwijs en gezondheidszorg 1. President Emmanuel Macron heeft plannen om de pensioengerechtigde leeftijd te verhogen om deze schuld aan te pakken
De ambities zijn enorm: zo ongeveer álles aan de Olympische Spelen die vandaag in Parijs worden geopend moet bijzonder worden. De Spelen moeten groener worden dan ooit, socialer dan ooit, goedkoper dan ooit, inclusiever dan ooit.
De meest in het oog springend héritage is de schone(re) Seine. Deze rivier was de afgelopen eeuw te vies om in te zwemmen, maar na een schoonmaakactie à 1,4 miljard euro kan er weer veilig in gedoken worden. Ook oude industrieterreinen in Seine-Saint-Denis zijn schoongemaakt met olympisch geld.
Het olympische zwemcentrum is een van de weinige complexen die speciaal zijn gebouwd voor deze Spelen, met een prijskaartje van 188 miljoen euro en pal tegenover het Stade de France. Het gebouw is energiezuinig, vooral dankzij de gewelfde, houten dakconstructie. Na de Spelen wordt het zwembad toegankelijk voor inwoners van Seine-Saint-Denis.
Tegenstanders van de Olympische Spelen hebben verschillende standpunten en argumenten.
Financiële Overwegingen: Sommige tegenstanders wijzen op de enorme kosten die gepaard gaan met het organiseren van de Spelen. De bouw van stadions, infrastructuur en beveiliging kan een aanzienlijke financiële last vormen voor gastlanden.
Milieukwesties: De impact op het milieu is een punt van zorg. De bouw van faciliteiten, het transport van atleten en toeschouwers, en het energieverbruik tijdens het evenement kunnen allemaal negatieve gevolgen hebben voor het milieu.
Mensenrechten: Sommige tegenstanders bekritiseren de keuze van gastlanden met een slechte mensenrechtenreputatie. Ze vinden dat de Spelen niet moeten plaatsvinden in landen waar fundamentele rechten worden geschonden.
Corruptie en Fraude: Er zijn zorgen over corruptie bij het toewijzen van de Spelen aan gaststeden en mogelijke fraude bij de organisatie.
Verstoring van Gemeenschappen: De bouw van Olympische faciliteiten kan lokale gemeenschappen verstoren, zoals het verdrijven van bewoners of het veranderen van historische gebieden.
De Olympische Spelen hebben door de jaren heen enkele controversiële momenten gekend. Hier zijn enkele opmerkelijke voorvallen:
Olympische Spelen van 1936 in Berlijn: Deze editie wordt vaak beschouwd als een van de meest controversiële. Het evenement vond plaats tijdens de heerschappij van de nazi’s in Duitsland. De politieke context en de propagandamachine van het regime zorgden voor spanningen en discussies.
Diskwalificatie van badmintonspeelsters (Londen 2012): Tijdens de Olympische Spelen in Londen werden acht badmintonspeelsters gediskwalificeerd omdat ze opzettelijk hun wedstrijden probeerden te verliezen om gunstigere tegenstanders te krijgen in de volgende ronde. Een ongebruikelijke situatie die tot veel discussie leidde.
Zuid-Koreaanse schermster en de jonge scheidsrechter (Londen 2012): Een Zuid-Koreaanse schermster verloor een medaille vanwege een fout van een 15-jarige scheidsrechter. Dit incident zorgde voor ophef en teleurstelling.
Ongepaste sponsor (algemeen): Hoewel dit geen specifiek moment is, is het vermeldenswaardig dat sommige sponsors in het verleden controversieel waren. Denk aan situaties waarin bedrijven met dubieuze ethische praktijken betrokken waren bij de Spelen.
