Ik had er van gehoord en al heel wat over gelezen over de kryziu kalnas ( in het Nederlands betekent dat kruisberg) en het idee achter deze kruisberg fascineerde mij enorm. Een dus mocht een bezoekje aan de kruisberg tijdens onze roadtrip door de Baltische Staten dan dan ook niet ontbreken op onze to do lijst die we van te voren hadden gemaakt. De fascinatie die ik van te voren voelde bij alleen het zien van de foto's werd alleen maar groter toen ik rondliep op en rond "de berg" tussen de ontelbare kruisen.

Geschiedenis van de kruisberg

De kruisen op de heuvel werden in 1850 voor het eerst genoemd op schrift, maar men denkt dat de eerste kruisen door de familieleden van de slachtoffers van de opstand in 1831 werden neergezet, omdat de tsaristische regering de families niet in staat stelde hun vaders goed te herdenken (te vereren).


Na een andere opstand in 1863 groeide het aantal kruisen op de berg. In het begin van de 20ste eeuw was de Heuvel van Kruisen zoals de Kruisberg ook wel wordt genoemd  al bekend als een sacrale plaats.
De kruisberg werd van bijzonder belang tijdens de Sovjet-tijd.  De kruisberg werd de plaats van anonieme maar verrassende en volhardende weerstand aan het regime. De Sovjet-regering beschouwde de kruisen en de heuvel als een vijandig en schadelijk symbool. In 1961 werden houten kruisen gebroken en verbrand, metalen kruisen werden als schroot gebruikt en steen- en betonkruisen werden gebroken en begraven. De heuvel zelf werd vele malen vernietigd met bulldozers.
Gedurende de jaren 1973-1975 werden ongeveer een halfduizend kruisjes jaarlijks gesloopt, zonder dat ze dit zelfs in het geheim probeerde te doen. Later werd de tactiek subtieler: de kruisen zonder artistieke waarde werden afgebroken, er werden verschillende "epidemieën" aangekondigd die mensen ertoe verboden om in de regio te komen of de wegen naar de kruisberg werden door de politie geblokkeerd.


Loading full article...