( Januari 2018 opdracht Schrijvelarij) De kus

Ooit, nou goed dan, een kleine twintig jaar terug, was ze het mooiste meisje van de klas geweest. Haar rode haar viel golvend op haar slanke heupen, en langs haar olijke sproeterige gezichtje. Haar niet al te lange benen waren slank, haar buikje strak en haar boezem was op zijn zachtst gezegd een zegen. Ze had korte truitjes gedragen met wijde halzen, zodat als ze bukte er monden open vielen. Jongens vochten om haar en man, wat had ze er van genoten. Dat waren nog eens tijden geweest.
Nu liep ze haar kantoor uit met in haar armen de welbekende, dit was je laatste dag, doos. Het kon er ook nog wel bij. De laatste drie jaren waren rampzalig geweest. Eerst wilde haar man van haar scheiden omdat hij was gevallen voor hun tien jaar jongere, blonde honden uitlaat ster die met haar wulpse blikken niet alleen haar man zijn hart had gestolen, maar ook haar geliefde boxer Max. Haar vriendin besloot haar hart te volgen en te emigreren om bij haar lief te kunnen zijn en het leegstaande kraak pand op de hoek was omgetoverd tot een geweldige bakkerij. Dat laatste klinkt misschien niet negatief, maar de enige romance die ze zelf de afgelopen drie jaar had gehad was met de heerlijke vers gebakken koekjes die ze daar elke ochtend bakten. De relatie was wel erg innig en warm. Weg was haar mooie figuurtje. Haar baas had haar op een andere afdeling geplaatst waar ze niet op haar plek had gezeten. Met nu, ontslag als gevolg. Maar goed, nu ze haar baan kwijt was kon ze in ieder geval weer eens tijd maken voor de sportschool. Wie weet trof ze dan ook weer eens een leuke man. Ze was er wel weer aan toe om in iemands armen te liggen. Ze verlangde vreselijk naar een warme innige kus. Ze zette haar doos met spullen op de achterbank van haar auto en stapte in. Haar oude rammel bak sputterde wat en blies toen zijn laatste adem uit. Met een zucht stapte ze weer uit. Dit zat er aan te komen maar dat het uitgerekend vandaag gebeurde was wel heel triest. Met haar tas op de doos liep ze maar richting het busstation. Daar nam ze de bus richting huis. Daar aangekomen stond haar nog een onaangename verrassing te wachten. Er hing een briefje van haar huurbaas. ‘’ nieuw slot geplaatst, nieuwe sleutel en je spullen af te halen na betaling huur. Je achterstand is nu vier maanden. Dat zijn er vier teveel”. Tja, en nu? Met de tranen over haar wangen rollend plofte ze neer op de rand van de stoep. Wat moest ze nu? Met trillende handen viste ze haar mobiel uit haar tas. Ging naar haar Facebook, tikte een berichtje en drukte op enter. Het berichtje luide; HELP! Ik sta op straat. Geen geld, geen spullen. Wie heeft er tijdelijk een plekje voor mij? Meteen al had ze spijt. Nu wist iedereen hoe laag ze was gezonken. Het moest er maar weer af. Snel terug naar Facebook. Net op het moment dat ze op verwijderen wilde drukken gaf haar mobiel het meldingsgeluidje. Er was een reactie geplaatst. Nieuwsgierig las ze de reactie. Hij kwam van Tim, een schoolvriend van haar ex. Als ze wou mocht ze in zijn vakantiehuisje aan zee logeren. Meteen reageerde ze terug. Dat wou ze wel, maar hoe kwam ze daar? Een half uur later pikte Tim haar op en reed hij haar naar het huisje. Tim was getrouwd, had een leuke vrouw en drie kleine koters. Er werd amper gesproken tijdens de rit. Tim had wel in de gaten dat ze er ondertussen aardig doorheen zat. Eenmaal bij het huisje gaf hij haar dan ook een korte rondleiding, vertelde haar hoe alles werkte en uit de achterbak van zijn auto haalde hij een sporttas vol kleding van zijn vrouw.’’ Het is niet veel, maar dan heb je in ieder geval iets’’ had hij gezegd. Ook drukte hij haar een enveloppe in de hand. Daar gold hetzelfde voor. Ze mocht in het huisje blijven tot de zomervakantie. En dat duurde nog wel even. Dankbaar gaf ze Tim en knuffel en deze vertrok weer. Het huisje was klein maar knus. De koelkast leeg en zo ook haar maag. Deze rommelde. Met de inhoud van de enveloppe en het kleine beetje geld wat ze nog in haar beurs had ging ze boodschappen doen. De dagen erop deed ze niet veel. Ze maakte zich thuis in het huisje, luisterde naar de radio en maakte elke dag diverse wandelingen over het strand. Door het gebrek aan koekjes en de lange wandelingen gingen de geleende kleren al wat ruimer zitten en als ze geluk had paste ze in de minuscule bikini die ook in de sporttas had gezeten. Vol goede moed ging ze een poging doen. Het was eindelijk eens lekker weer en het was nog vroeg. Er was nog geen mens te bekennen op het strand. Het bikinibroekje schoof met moeite over haar stevige billen. De top was echter veel te klein. Dat ging hem niet worden. Maar ze had de oplossing al gezien. Met dank aan Tim`s kinderen blies ze de zwarte zwembad op die in de kast had gelegen. Dat, al niet erg modieus, werd haar bikini top. Voor ze het huisje uitstapte tuurde ze eerst over het strand. Nog steeds geen mens te zien. Vastberaden stapte ze richting de zee. Het water golfde amper. Het water was koud maar te doen. Dapper, vond ze zelf tenminste, stapte ze steeds dieper de zee in. Tot haar middel. Dat was diep genoeg. Leunend op de zwemband genoot ze. Tot haar schik ontdekte ze dat haar boezem bleef drijven. Terwijl ze doorstapte in het water bedacht ze een plan van aanpak. Ze zou het tij doen keren en iets maken van haar leven. Er was nog geen mens te zien. Toch kreeg ze de schrik van haar leven! Iets kriebelde aan haar bil! Toen ze omkeek zag ze een kleine vis die snel weg zwom. Ze was op haar bil gekust door een visje! Dat was nou niet bepaald de kus waar ze op had zitten wachten. Maar goed, het was een begin!
Dice.
help

Hieronder kunnen je vrienden zich aanmelden. Jullie krijgen beiden gelijk een beloning van 125 Yp. Je kunt het helemaal bewerken en op maat maken.Weghalen is ook heel eenvoudig met het rode kruisje als je er met je muis op gaat staan.

signup

Word lid en beloon de maker en jezelf!

Loading full article...