De leeuwin loopt eerst eens rustig om haar prooi heen. Ze inspecteert deze met stijgende interesse. Die benen zien er wel verrukkelijk uit, denkt ze bij zichzelf. Daar ga ik zo maar eens een hapje van nemen. Hoewel, ook dat koppie is natuurlijk niet te versmaden.

Niet lang daarvoor werd Isabella te grazen genomen door een paar hardvochtige Oranje Leeuwinnen fans.

Die begonnen haar eerst uit te maken voor verrader. Wat Isabella gedaan had was volgens hen een doodzonde. Haar blauwe shirt van de aartsvijand past nu eenmaal niet in deze tijd, vlak voor het grote toernooi.

Daarom jonasten ze haar met geweld de leeuwenkuil in.

De leeuwin heeft honger. Ze heeft nog maar weinig gegeten vandaag. En dan is zo'n smakelijk mals hapje heel aantrekkelijk. Daarom beweegt ze haar kop rustig richting Isabella's benen. Ze snuffelt een poosje, loopt richting het hoofd en opent haar muil.

Een enorme angst maakt zich van Isabella meester, als ze de wijd opengesperde muil om haar hoofd heen ziet gaan.

Dit is het laatste moment van mijn leven, denkt ze.

Een laatste schreeuw klinkt uit haar mond. En dan... is ze plotseling klaar wakker.