Jolanda zocht als kind al wanhopig naar liefde. Haar ouders waren al gescheiden toen zij geboren werd; haar moeder kon die scheiding niet verkroppen en reageerde dat tegen wil en dank op Jolanda af. Zij had ergens gelezen, dat het goed was om je kind te tuchtigen. En dat deed zij dus maar wat graag!

Een paar keer per week bond haar moeder Jolanda's voeten, als ze thuis was uit school, en stopte haar in de meterkast. Op haar knieën gehurkt bracht de kleine Jolanda daar dan urenlang door in wanhoop en frustratie. En daar word je als kind natuurlijk nooit vrolijk van. Haar zelfvertrouwen en zelfrespect gingen zienderogen achteruit en haar schreeuw om aandacht en liefde bepaalde haar jonge leventje.

Deze houding legde haar op pesten beluste klasgenoten - want dat is nu eenmaal de menselijke natuur - geen windeieren. Jolanda was de verschoppeling van de klas en werd met grote regelmaat geslagen en geschopt. Nee, liefde ervaren was voor haar absoluut niet weggelegd. Zelfs al zeiden haar klasgenoten er altijd letterlijk bij, dat ze juist de liefde in haar schopten en sloegen.

Als tiener kwam Jolanda al snel een loverboy tegen, die aan haar een makkelijke prooi had. Met haar achtergrond zag zij elke vorm van genegenheid al snel in goed vertrouwen als waarachtige liefde.

Jos had haar vanaf de eerste minuut volledig onder controle en genoot er hartstochtelijk van om haar om zijn vinger te winden. De macht die hij over haar uit kon en mocht oefenen deed hem ontzettend veel goed. Het stimuleerde hem om verder en verder te gaan.

Het duurde dan ook niet lang voordat Jolanda ergens in de rosse buurt achter de ramen zat. Vele, vele mannen kwamen haar opzoeken om haar liefde te geven. Althans, meer om liefde te halen natuurlijk. Jolanda ervoer steeds sterker dat dit in feite geen liefde was. Het was liefde zonder liefde. Het was een volkomen liefdeloos bestaan. Anders dan voorheen natuurlijk, maar wel gewoon liefdeloos.

Dit deed haar pijn in haar hart. Jolanda ging dan ook regelmatig op haar knieën. Ze zat dan smekend aan de voeten van Jos, wanhopig vragend om haar te laten gaan. Maar Jos vertrok dan geen spier, trapte haar omver en zei botweg: 'Nee'.

Hoe lang zou Jolanda dit vol kunnen houden? Vele jaren, zo bleek. Vanwege de mooie lichaamsvormen en gelaatstrekken was zij een geliefde partner voor zeer vele mannen, die deze buurt met een bezoek vereerden. Zij bracht voor Jos veel geld in het laatje en kreeg van hem daarom een voorkeursbehandeling. Zij mocht - of feitelijk 'moest' - regelmatig ook met hem de liefde bedrijven. Nou ja, liefde... Ten diepste voelde Jos een sterke afkeer voor Jolanda, maar geld maakte hem nu eenmaal zielsgelukkig.

Voor haar eigen gevoel, haar eigen hartstochtelijke verlangen naar liefde, was nog altijd geen plaats. Het leven van Jolanda was nog steeds liefdeloos, vol van liefde zonder liefde.

Aan het einde van haar tienerjaren loopt  de 19-jarige Jolanda over straat. Ze komt twee leeftijdsgenoten tegen. Ze kent hen niet, het zijn slechts toevallige passanten. Maar op een of andere manier - Jolanda heeft zelf geen idee waarom - spreken zij haar aan. Zij vragen haar of zij liefde kent in haar leven.

Jolanda schrikt van deze vraag en deinst terug, maar Janneke - een van de twee - glimlacht en zegt: "Je weet het misschien niet, maar echte liefde bestaat. Er zijn mensen die van jou houden en er is een God die van je houdt." Die woorden slaan bij Jolanda in als een bom. Ze barst midden op straat in huilen uit. Een heuse stortvloed stroomt er uit haar ogen over haar gezicht. Volgens Jorieke dreigt de put het zelfs niet aan te kunnen.

Janneke en Jorieke vertellen Jolanda hartstochtelijk over de liefde van God, die zij zelf in hun leven ervaren. En dat dit niet alleen voor hen gereserveerd is. Nee, ook voor Jolanda is er meer dan voldoende van die liefde beschikbaar. Zij gunnen het Jolanda vanuit de grond van hun hart.

Jolanda is zo diep onder de indruk, dat ze hen uitnodigt om mee te gaan naar haar 'kamer met de rode lamp'. "Daar kunnen we dan rustig verder praten", zegt zij. En zo gaan zij gedrieën de kamer binnen, waar voor Jolanda zo'n lange periode van verdriet, wanhoop en liefdeloosheid ligt.

Gods Liefde is voor haar beschikbaar. En het is de liefde die Janneke en Jorieke oprecht voor haar tonen, die het leven van Jolanda voorgoed op zijn kop zet. Zoals zo vaak gaat Jolanda op de knieën, maar nu is het toch echt heel anders dan anders. Voor haar is het niet de liefde van God; nee, zij ervaart diep van binnen dat er eindelijk mensen zijn die echt om haar geven. Mensen, die iets voor haar over hebben, om haar te helpen.

Jolanda spreekt de volgende woorden van Janneke na:

"God, ik ben zo blij dat ik U vandaag mag ontmoeten. Ik ben zo blij met deze mensen, die mij tonen wat echte liefde is. Ik ben zo blij dat eindelijk mijn wens in vervulling gaat: de wens om eindelijk in mijn leven een keer liefde van mijn medemens te mogen ervaren. Wilt U mij daar meer van geven? Wilt U meer van deze mensen op mijn pad brengen?

Natuurlijk heb ik zelf in mijn leven ook fouten gemaakt. Daarvoor bied ik U mijn excuus aan en vraag ik U om vergeving. Help mij alstublieft om liefde te leren en om het zelf ook uit te delen. Dit vraag ik U in de naam van Jezus. Amen."

"Het rare is", zegt Jolanda, "dat ik zoveel warmte ervaar. En dat ik diep van binnen wéét dat ik veel meer mensen met liefde zal leren kennen."

Vanaf deze dag ervaart Jolanda het in haar hele leven. De mensen die zij ontmoet in de kerk - haar broeders en zusters - zijn zo anders dan degenen die zij tot nu toe kende. Geen pesterij, geen huichelarij, geen liefdeloosheid, maar oprechte interesse en liefde.

Jolanda is nu een gelukkige jonge vrouw. Zij gaat nog steeds zeer regelmatig op haar knieën. Niet alleen om persoonlijk tot God te bidden, maar ook om samen met anderen - haar voormalige lotgenoten - te bidden om leiding en liefde. Liefde ervaren hoort bij het mens-zijn en Jolanda is dankbaar dat zij dit nu eindelijk ook werkelijk voelt.

Jolanda beschrijft haar ervaringen en gevoelens tegenwoordig in gedichten. Met één daarvan besluit zij dit verhaal.

Op mijn knieën bracht ik vele uren door.

Dat is waarom ik als kind het zicht verloor

op de liefde in het leven.

Zou ik ooit nog iets ervaren,

iets zien van liefdevolle gebaren?

Zou iemand mij ooit liefde geven?

Toen, op een dag, gebeurde het.

Zelf was ik op dat moment een slet,

maar echte liefde kwam binnen in mijn leven.

Ik ben nu een ander mens

met een nieuwe levenswens:

ik wil zelf anderen liefde geven!

Jolanda is niet langer gebonden door welke macht ook. Nee, zij is vrij om te gaan en te staan waar zij wil, geliefd en zelf ook vol van liefde.