Al maanden voordien was ik begonnen met het aanleggen van een noodvoorraad.

Met mijn camera binnen handbereik, had ik wanhopig gezocht naar mooie momenten die ik vast kon leggen. Mijn focus was voortdurend op hem gericht geweest. 20 Jaar had mijn licht alleen maar op hem geschenen. Ik was begonnen met het beschrijven van alle mooie verhalen die ik zorgvuldig bewaard had in de gouden kastjes van mijn geheugen. Zijn favoriete t-shirts en versleten boots, het boek dat hij keer op keer opnieuw gelezen had en natuurlijk zijn leren armband en hoed. Alles waar zijn ziel in doorgedrongen was stopte ik in een eigenhandig gemaakte houten kist zodat ik zijn spullen naar believen kon besnuffelen.

Na het afscheid rende ik in paniek naar zolder. In zijn mooiste handschrift stond er bovenop de kist geschilderd: ‘LIEFDESKIST, Voor nood in bange dagen’.

©Marion2017
 


Loading full article...