Na een uitgebreid ontbijt, pakten Carly en Joyce de zwemtassen in terwijl Rick nog even met de autootjes speelde. "Tutte, mag ik deze meenemen om onderweg mee te spelen?", het kereltje kwam met een busje in zijn kleine knuistjes naar haar toe gehold . Carly keek naar het busje dat Rick al springend voor haar neus hield. "Ja natuurlijk lieverd, maar dan moet je er wel heel erg goed op passen hoor." Rick holde met het busje tegen zich aan geklemd, naar zijn moeder "Het mag mam! Dat zei ik toch al!" Het busje was één van de drie replica's van haar eigen Volkswagen T1 Samba bus, die ze liefdevol Simba had gedoopt. Eén stond in de kast, de ander werd door Lizzy en Björn gebruikt. 

Carly liet zich op het bed zakken met een paar badlakens die ze samen met haar badpak in haar zwemtas. In gedachten dwaalde ze af naar de eerste keer dat ze het kleine busje door haar kamer zag rijden, dacht ze dat ze het zich had verbeeld en was het al snel weer vergeten. De tweede keer had ze hem in de tuin zien staan en dacht dat Rick hem was vergeten op te bergen. Ze zag het busje van het terras zo het gras op rollen, het belande tussen de madeliefjes De derde keer dat ze hem zag bewegen was geweest toen ze Lucifer (haar fret) los had laten lopen in de kamer. Het leek alsof Lucifer het busje voor hem uit had geduwd, totdat het busje een scherpe bocht naar rechts maakte terwijl Lucifer rechtdoor holde. Het busje was onder het bankstel tot stilstand gekomen, daar waar Carly er net niet bij kon. Ze was opgestaan om het bankstel op te schuiven zodat ze het busje kon pakken, maar toen ze haar arm uitstak racete het ineens weg! 

Carly was zich wezenloos geschrokken, een speelgoed busje kan toch niet zomaar uit zichzelf wegrijden? Had ze het dan misschien toch per ongeluk met haar vingers aangestoten? Ze dacht van niet, maar misschien was ze zich er gewoon niet van bewust geweest. Ze had het bankstel weer op zijn plaats gezet en liep naar het inmiddels stilstaande busje toe. 
Ze had het voorzichtig opgepakt en door het voorraampje gekeken. Vanachter het glas werd ze door 2 paar oogjes verschrikt aangestaard... Dat kon toch helemaal niet, ze had het verweten aan te weinig slaap. Ze was naar de eettafel gelopen waar ze het busje voorzichtig neer had gezet en zich op een stoel had laten zakken. Ze had nogmaals door het voorraampje gekeken om zich ervan te verzekeren dat ze het zich allemaal had verbeeld, maar ook deze keer had ze die oogjes naar zich zien staren... "Nou Car, gefeliciteerd! Je bent nu echt officieel gek geworden!", had ze gemompeld. 

De deurtjes van het busje waren voorzichtig open gegaan, en waren twee kleine... Ja wat waren het eigenlijk? Kabouters? Elfjes? Ze hadden eruit gezien als gewoon hele kleine mini mensjes. Een jongen en een meisje met beiden een rode puntmuts op, stonden voor haar. "Hoi, wij zijn Björn en Lizzy, en we hebben een brief voor jou" had het klein meisje gezegd tegen een verbijsterde Carly. Carly had zonder iets te zeggen haar hand uitgestoken en het briefje aangepakt. Het was afgesloten met een rood hart, een afzender had er niet opgestaan. Ze wist nog precies wat er in de brief had gestaan:

"Lieve Carly,
Als je deze brief leest, heb je zojuist kennis gemaakt met mijn kleindochter Lizzy en haar vriend Björn. Je zult wel heel erg geschrokken zijn toen je ze zag, je ziet tenslotte niet elke dag twee kabouters. 
Ik weet dat je je mij niet meer herinnert. Omdat ik het vreselijk vond om jou zo verdrietig te zien om mijn vertrek, heb ik je toen je sliep besprenkeld met wat kabouterstof, zodat je mij zou vergeten. Achteraf gezien heb ik daar veel spijt van, lieve Car, want ik had die beslissing niet voor jou mogen nemen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan jou denk en hoop dat je me wilt vergeven. Daarom heb ik Lizzy gevraagd om (deze keer mét jouw goedkeuring) je nogmaals met kabouterstof te bestuiven, zodat je je mij en onze avonturen weer gaat herinneren.    
Ik heb Lizzy en Björn alles over jou en onze bijzondere vriendschap verteld, en zij wilden heel graag kennis met jou maken. Graag zou ik je weer eens zien, maar tot mijn grote spijt heeft de kaboutergemeenschap me op het moment nodig. Als jij het goed vind en het is hier weer rustig, dan kom ik je graag bezoeken.
Tot het zo ver is, hoop ik dat jij Lizzy en Björn ook in je hart zult sluiten net zoals je eens bij mij hebt gedaan.  
Lieve Car, dank je wel voor je vriendschap en hopelijk tot snel.
Een dikke kabouterzoen van je oude vriend, Niels ♥

Loading full article...