"Gaan we met de Samba bus tutte?", de kleine Rick keek haar verwachtingsvol aan. "Tuurlijk kabouter. Zeg maar tegen mama dat ze de sleutels alvast kan pakken, ik kom er zo aan oké?"  Terwijl het kleine ventje naar zijn moeder huppelde, liep Carly naar haar werkkamer. Uit de bovenste la van haar bureau, pakte ze een aangebroken zakje met zonnebloempitten en liep naar het grote poppenhuis dat op het witte dressoir in de hoek stond. Met haar nagel tikte ze op het deurtje, dat na een paar tellen open ging. "Goedemorgen Carly." In de deuropening verscheen een klein meisje, dat haar vrolijk aankeek. 

"Hoi Lizzy. Ik heb nog wat zonnebloempitten voor jullie. Ik leg het zakje hier neer." zei Carly terwijl ze het zakje naast het poppenhuis op het dressoir legde. "Oh lekker! Wat lief zeg, dankjewel!" "Soms kan ik wel lief zijn." grinnikte Carly. "Ik zal het niet verder vertellen, je geheim is veilig!" lachte Lizzy.
"Ik ga nu maar, Joyce en Rick zitten al in de bus te wachtten." "Oké, nou veel plezier en tot vanavond." antwoordde Lizzy.

"Tutteeeee, kom je nu nog?!" Ze hoorden het kleine kereltje door de gang aankomen lopen. "Ja, kabouter, ik kom al." Na een "Tot vanavond." tegen Lizzy, draaide Carly zich om gooide haar zwemtas over haar schouder, pakte haar portemonnee en mobieltje van het bureau en liep haar neefje tegemoet. Na de deur op slot te hebben gedraaid, liepen ze samen naar de bus, waar Joyce ongeduldig aan de radio zat te klooien. "Hé hé, ben je daar eindelijk, ik zit al een kwartier op je te wachtten!" Het lag op het puntje van Carly's tong om te zeggen dat het nog geen 5 minuten had geduurd, maar ze besloot om niet te reageren. "Mama, waarom hebben wij niet een Samba bus? Ik vind het leuk om met z'n drieën voorin te zitten." Rick keek zijn moeder vragend aan terwijl hij naast haar op de bank neerplofte. Joyce keek van haar zoon naar Carly en weer terug. "Omdat wij liever een gewone auto hebben, mannetje. En mama vind het niet fijn om met een busje te rijden." "Nou als ik mijn rijbewijs heb wil ik ook een Samba bus hoor, ik vind hem cool!"

Carly grinnikte en schoof naast Rick, draaide de sleutel om en haar trouwe Volkswagen T1 Samba bus startte zoals altijd in 1 keer. Ze was dol op haar T1, die ze liefdevol Simba had gedoopt. Als kind was ze al helemaal weggeweest van de Volkswagen T1, en had ze zich voorgenomen dat ze er ooit één zou hebben. Haar droom was werkelijkheid geworden toen ze 8 jaar geleden onderweg was naar de bruiloft van haar beste vriendin.

Ze had bijna haar bestemming bereikt, toen ze langs een kleine garage reed waar ze een T1 achter het hek zag staan. Ze was langzamer gaan rijden, had op haar horloge gezien dat  ze nog ruim een halfuur had voordat ze werd verwacht bij de ouders van haar vriendin. Ze was het terrein opgereden waar ze met luid geblaf was begroet door twee Duitse herders die kwispelend naar de auto waren toe komen rennen. 
De oude eigenaar kwam juist het huis uitlopen, en had nieuwsgierig naar de jonge vrouw gekeken die uit de auto stapte. "Dag jonge dame, kan ik u ergens meehelpen?", had hij gevraagd terwijl hij met een uitgestoken hand op Carly was afgelopen. "Goedemorgen meneer. Nou dat hoop ik eigenlijk wel... Ik zag de Volkswagen T1 staan en zou die graag even van dichtbij willen bekijken." Ze waren in gesprek geraakt en de oude man had haar eerlijk verteld dat er wel het één en ander aan de T1 moest gebeuren. Carly had gezegd dat dat geen probleem was, en ze waren tot een overeenkomst gekomen. Sindsdien was Carly de trotse eigenaar van Simba. 

Loading full article...