De mislukte verleiding
Vastgeroest in de gebruikelijke orde van alledag, kan ik niets anders dan routinematig handelen. Vanaf het moment dat de wekker rinkelt op het nachtkastje van mijn man en mijn smartphone een irritant deuntje afdraait, tot bedtijd, steeds weer hetzelfde patroon. Het houdt me draaiend, het zorgt ervoor dat ik doorga, ondanks alles.
Mijn man slaapt dwars door de dagelijkse sleur heen.
Ik schakel mijn mobiel op sluimerstand in en klim over mijn reusachtige kerel om een klap op zijn wekker te geven.
Mijn kleren trek ik altijd in dezelfde volgorde aan. Slip eerst, dan mijn bustehouder, linkerkous, rechterkous, linkerarm in mouw van mijn bloesje, dan de rechter, bloesje van onder tot bovenste knoop dichtknopen, rok aan, dichtritsen, eerst de sluiting, daarna de split.
(Toch benieuwd wat dat kost eigenlijk)