Het is een proces van jaren dat nog steeds voortduurt',. De Nakba wordt jaarlijks herdacht op 15 mei, een dag na de Israëlische Onafhankelijkheidsdag. De Nakba (Arabisch voor "de ramp" of "de catastrofe") verwijst naar de massale ontheemding van Palestijnse Arabieren tussen 1947 en 1949, tijdens en na de oprichting van de staat Israël. In deze periode moesten ongeveer 700.000 tot 750.000 Palestijnen hun huizen en dorpen verlaten door oorlogsgeweld, verdrijving en angst voor geweld, vooral tijdens de Eerste Arabisch-Israëlische Oorlog die volgde op het uitroepen van de staat Israël op 14 mei 1948. Voor Palestijnen betekent de Nakba niet alleen het verlies van hun woongebied, maar ook het permanente verlies van hun thuis en de onmogelijkheid om terug te keren.

In Israël wordt deze gebeurtenis vaak aangeduid als de "Palestijnse exodus", terwijl de term Nakba vooral onder Palestijnen en in de Arabische wereld wordt gebruikt.

Veel van de verdreven Palestijnen en hun nakomelingen leven sindsdien in vluchtelingenkampen in de regio. De Nakba wordt jaarlijks herdacht op 15 mei, een dag na de Israëlische Onafhankelijkheidsdag. De term omvat meer dan alleen de fysieke ontheemding. Het verwijst ook naar de vernietiging van Palestijnse dorpen, het verlies van eigendommen en de onderdrukking van Palestijnse cultuur, identiteit en politieke rechten


Loading full article...