De Ontmoeting op de Trein: Een Zwoel en Onvergetelijk Avontuur
De Ontmoeting op de Trein
De zachte gloed van de late namiddagzon viel door de grote ramen van de trein, werpend lange schaduwen over de comfortabele stoelen en gangpaden. Anna stapte gehaast in, haar hakken tikkend op de metalen treden terwijl ze haar tas stevig tegen zich aandrukte. Ze had net op tijd haar plaats gevonden voordat de deuren met een sissend geluid sloten en de trein langzaam begon te bewegen.
Ze nam plaats bij het raam, blij met het rustige compartiment waarin slechts een paar andere passagiers zaten. Ze zuchtte diep en liet de stress van de dag van zich afglijden terwijl ze naar het voorbijglijdende landschap keek. Gouden velden en groene heuvels smolten samen tot een schilderachtig tafereel dat haar gedachten kalmeerde.
Terwijl ze haar boek uit haar tas haalde, hoorde ze het zachte geluid van iemand die tegenover haar plaatsnam. Zonder op te kijken, voelde ze een aanwezigheid die de ruimte vulde met een subtiele, maar opvallende energie. Nieuwsgierig hief ze haar ogen op en ontmoette een paar diepe, hazelnootkleurige ogen die haar met een vriendelijke glimlach begroetten.
De man tegenover haar was gekleed in een scherp gesneden donker pak dat zijn atletische bouw accentueerde. Zijn donkerbruine haar was nonchalant naar achteren gestreken, en een schaduw van stoppelbaard bedekte zijn kaaklijn, wat hem een rauwe maar verfijnde uitstraling gaf.
