De paaskoe

Uitzinnig van vreugde huppelt Klara de koe in de wei. Het is eindelijk lente. De vogeltjes fluiten, de bloemetjes bloeien en de koeien loeien.
Aan de andere kant van de wei staat Paco het paard. Hij staat rustig te herkauwen met zijn mond vol gras. Dan ziet hij Klara in de wei dansen. Hij blaast met zijn lippen om een vlieg weg te jagen en roept tegen de koe die net voorbij hinkelt: ‘Zeg Klara, waarom doe je zo uitbundig?’
‘Ik ben zo blij, ik ben zo blij, ik ben zo blij,’ juicht de koe.
‘Ja dat zie ik,’ zegt het paard bedaard. ‘Zelfs een blinde mol ziet dat. Maar waarom?’
‘Ik ben vrolijk en gelukkig en dolenthousiast,’ jubelt Klara door.
‘En?’
‘In de wolken en dronken van geluk,’ gaat Klara verder.
‘Nou moet je ophouden,’ moppert Paco.
‘Het is lente!’ zingt Klara. ‘Joepiedepoepie.’
‘En ik word een beetje gek van jou,’ hinnikt het paard.
‘En het is Pasen!’
‘Pasen? Wat is Pasen?’ briest het paard.
Klara houdt eindelijk op met dansen en kijkt Paco met toegeknepen ogen aan. ‘Weet jij niet wat Pasen is?’ zegt ze ongelovig. ‘Dat weet iedereen toch!’
‘Nou, ik weet dat niet,’ zegt Paco. ‘En wil je me nu eindelijk eens uitleggen wat dat is?’
‘Je hoeft niet zo te schreeuwen!’ loeit Klara terug.
Het paard zegt niets en wacht rustig af.
Klara krabt even met haar linkerhoef achter haar rechteroor. ‘Nou,’ begint ze, ‘Pasen is dat je… nou je weet wel en dan zijn er je weet wel van die dingen en dan mag je… nou je weet wel en dan is het Pasen, dus.’
Paco schudt moedeloos zijn hoofd. ‘Ik begrijp er niets van. Wie komt er met Pasen?’ vraagt hij nogmaals.
‘De Paaskoe,’ antwoordt Klara meteen. ‘Dat weet toch iedereen.’
‘Oh.’
‘Ja en er zijn eieren en die worden verstopt in het gras en als je een ei vindt dan maak je hem open en dan zit er een verrassing in. Leuk hè.’
‘Aha. Ik denk dat ik het snap,’ knikt het paard. Hij denkt erover na en zegt: ‘Waarom loop je dan de hele dag te dansen in de wei? Wat zou er gebeuren als je trapte op een ei?’
Klara trekt wit weg. ‘Oeps. Daar heb ik helemaal niet aan gedacht,’ zegt ze geschrokken.
Ze steekt meteen haar kop tussen de grassprieten en loopt voorzichtig dezelfde weg weer terug. Snuffend en snuivend zoekt ze tussen de platgedrukte pollen naar tekens van eieren.
Als ze weer aan de andere kant van de wei staat, loeit ze naar het paard: ‘Er liggen geen platgetrapte eieren in de wei!’
Paco (die een beetje hardhorig is) hinnikt terug: ‘Wat zeg je?’
Klara schraapt haar koeienkeel en loeit nog harder. ‘Er zijn geen kapotte eieren!’
Paco hoort het nog steeds niet goed en hinnikt: ‘Waaaaaat?’
Klara neemt een diepe hap adem en loeit zo hard zo kan. ‘Er zijn geen eieeeeeeeeeeereeeen!’ Ze schreeuwt zo hard dat ze er een luchtsprongetje bij maakt. KRAK! Boven op een ei.
‘Oh nee,’ jammert Klara. ‘Nou heb ik toch een ei geplet.’ Ze steekt haar snuit tussen het kriebelende gras en kijkt naar het geplette eitje. Het is een blauw ei met een verrassing. Nieuwsgierig kijkt ze naar de verrassing in het eitje. ‘Ooooooh,’ laat ze verrast horen.
Dan steekt ze haar kop weer in de lucht en loeit dolgelukkig: ‘Het is een smurf. Ik heb een chocoladesmurf gevonden!’