‘Dat is mooi. Zou je me dan misschien naar een veilige ruimte kunnen brengen? Ergens waar je mama en papa mij niet zo snel kunnen ontdekken?’
‘Mijn slaapkamer is heel dichtbij,’ zegt Jayno.
‘Komen je ouders daar niet dan?’
‘Ik hou niet zo van opruimen en mijn mama zegt altijd dat mijn kamer een grote bende is waar ze niet gezien wil worden. Dat is lekker rustig voor mij.’
‘Haha, dat heb je slim bekeken,’ lacht de zeemeermin.
‘Ja, ik ben best slim,’ grinnikt Jayno. Hij loopt op zijn tenen naar de deur en gluurt om het hoekje. ‘Niemand te zien,’ fluistert hij.
Even later sluipt Jayno door de gang naar zijn kamer. Achter hem kruipt de kleine zeemeermin achter hem aan.
Jayno gooit snel al zijn knuffels uit bed. ‘Zo,’ zegt hij, ‘nu heb ik plaats. Kom je erbij?’


Loading full article...