Warmoes (9) Inferno

-9-

Na de tent brak er een rustige periode aan voor 'De Blauwe Lotus'.  Te rustig."
Beter slechte reclame dan geen reclame", bleek geenszins op te gaan voor een parenclub.  De klanten bleven weg.

De voorgestelde "multi-inzetbaarheid" van Jill, bleek in feite dat er niet veel met haar was aan te vangen.
De weinige klanten kloegen over haar onvriendelijke houding.  Dat Jill niet met volle goesting kwam werken was overduidelijk.

Onze boekhouder zag een faillissement naderen.  De verkoop van de zaak was volgens hem de enige mogelijkheid, als de rendabiliteit niet snel zou terugkeren.  Maar wie wil nu een oude, witgeschilderde villa, met een rieten dak kopen?  En een overname, met een slinkend klantenbestand, zou ook niets opleveren.

Wolf speelde met de gedachte om de boel in de fik te steken.  We waren immers goed verzekerd.  Maar zelf zou hij dat nooit durven.   Het aan iemand vragen was ook geen optie.   Aan wie? Wie is er nog te vertrouwen?

In de jaren tachtig, was er in de zuidrand van Antwerpen, een pyromaan die het gemunt had op villa's met rieten daken.  Met vuurpijlen schoot hij verschillende daken in brand.  Een echte plaag, de mensen dierven 's nachts geen oog dicht meer te doen.  Hij werd nooit opgepakt.

Na enkele maanden kwamen er druppelsgewijs nieuwe leden bij.  Maar beduidend onvoldoende om de kwakkelende inkomsten op te krikken.  Toen we, op een middag een telefoontje kregen, dat de zaak in lichte laaien stond, kon Wolf zijn enthousiasme nauwelijks onderdrukken.  Het rieten dak was langs de achterzijde beginnen branden, vermoedelijk in brand gestoken, volgens de politie.  Toevallig op een voormiddag als de zaak nog gesloten was en dus gelukkig niemand aanwezig.  De dader werd nooit gevonden, al gingen de vermoedens naar de ex-vriend van Jill, die ondertussen ambtelijk geschrapt was en dus onvindbaar.

Van 'De Blauwe Lotus' bleef niets meer over dan de zwartgeblakerde buitenmuren.  De royale brandverzekering liet toe dat een nieuwbouw werd gezet, met pannendak.  Hierdoor kreeg de parenclub haar oorspronkelijke bestemming terug: een villa met vijf slaapkamers en twee badkamers.  Nog voor de bouw was opgeleverd hadden de heer en mevrouw Van Eendewindel al een optie op de aankoop genomen.  Na de verkoop waren we 'binnen'.  Dat wil zeggen Wolf en ik konden van onze rente leven, als we het rustig aan deden.
Tot zover het verleden. Terug naar vandaag, ondertussen augustus alweer...
-9-
(lees verder: deel 10 Sint Bavo)